وقتی بچه بودم از بابام پرسیدم چرا شب یلدا دور هم جمع می شیم؟ چرا خود یلدا نمی آد کنارمون باشه؟ بابا اصلا این یلدا یلدا که می گن کیه؟ تا حالا دیدمش؟ بابا یک لبخند چاق و چله زد و گفت: چند روز دیگه می آد،خودت باهاش آشنا می...
بهش گفتم : کجای آسمونت قرار دارم؟ چیزی نگفت. ترسیدم و با بهت بهش خیره شدم. نگاه ناباورمو بغل کرد و دم گوشم گفت: آسمون قلب من که سهله، اون ور کهکشون خیالمم جای شماست.
شاید تو ندانی اما من برای تمام انار هایی که دانه کرده ام؛ برای به آغوش کشیدن تو، میانِ عطرِ نارنگی ِ دست چینِ حیاطِ خانه مان؛ برای داشتنت میانِ فالِ حافظ؛ برای بودنت... بوسیدنت... دقیقه ها از آذر قرض گرفته ام.
بیا مثل زمستان باشیم. که کولاک را به نیامدن قسم می دهد اما در انتظار معشوقه اش؛ گریه های دلتنگی، شبانه هایش را خفه می کند. بیا مثل او باشیم... نه جدایی قاصدک ها را باور کنیم، نه قصه رهایی برگ از پاییز را. بیا مثل او عاشق باشیم... آنقدر...
مدتیست که شبیه تو شده ام، بار زندگی را به دوش می کشم، حواسم به لباس های چروکیده ی روی بند، برنجِ روی اجاقِ گاز، گَرد روی تلویزیون و اشک و لبخند اهالی اینجاست. حال دلم که خوب نباشد شبیه تو جارو را به جانِ تار و پود فرش...
تا وقتی که قلبتان نبض دارد پای آدمهایتان باشید. دل بدهید برای حال هم. عاشقی کنید با هم... چای عصرانه را همه دور هم باشید. بی بهانه بخواهید صدای هم قسم هایتان را بشنوید. لبخند های هم را سنجاق کنید به تنتان که مبادا فراموش شود... دلخوری ها را بگذارید...
بیا با هم برویم زندگی را برقصانیم به ساز خنده هایمان من خوشی را دور گردنت میبندم تو عشق را به گونه ام بچسبان بیا دست روزگار را بگیریم و بزنیم به دل جاده با هم بدویم و قرارمان باشد که تا انتهای مسیر بلند بگوییم "دوستت دارم" صدای عشق...
ازش پرسیدم : بهم فکر میکنی؟ گفت : آره گفتم : ساعت چند؟ گفت : شبا قبل از خواب، روزا به محض بیدارشدن! گفتم : وقتایی که سرت شلوغه چی؟ گفت : بیشتر از همیشه! . . یه روز میخواستم ازش بپرسم تا کِی میخوای بهم فکر کنی؟ دیدم رفته...
روزی آمدی که همه رفته بودند،حالا همه آمده اند و تو نیستی و روزهایم پر از خالیست بی تو..
شبِ یلدا نزدیک است پائیزی که منتظرش بودید دارد تمام میشود ... مگر قول نداده بودید در پائیزِ امسال عاشقانه ای را رقم بزنید؟! چه شد؟! باز هم جرأت دوستت دارم گفتن را پیدا نکرده اید؟! پائیز امسال که با تمامِ بی بارانی اش گذشت اما بعید میدانم زمستان بی...
مناسبتشو یادم نمیاد اما یادمه چندتا بادکنک خریده بودم نشسته بودم کف پذیرایی می خواستم بادشون کنم که بابام از راه رسید اولین بادکنکو که برداشتم دیدم ازون بادکنک گلابی شکلاس که کلی باید بادش کنی، تا نصفه بادکنکو باد کردم که بابام گفت اینا تا یه حدی جا داره...
آن روز فرا می رسد روزی که تمامشان تنهایت میگذارند تمامِ آن هایی که قولِ تکیه گاه بودن به تو داده بودند می روند و نشانت می دهند که بیهوده اعتمادت را نثارشان کرده بودی اما غصه خوردن ندارد یک نفر هنوز هم برایت مانده همانی که تمامِ لحظاتی که...
خاصیت عشق این است هرچقدرهم که از او دلخور و عصبی باشید، هرچقدرهم که باعث آزارتان شده باشد، هرچقدر هم که دلیل هق هق های شبانه تان شده باشد، باز هم یک نیم نگاهش کافیست تاتمامش رافراموش کنید... عشق، همان است که فقط یکی ازخوبی هایش تمام بدی هایش رامی...
شنیدی که میگن حادثه خبر نمیکنه ؟ من میگم ، عشقم دقیقا یکی از همون حادثه هاست که خبر نمیکنه ... درست همون لحظه که انتظارشو نداری از راه میرسه و غافلگیرت میکنه ... یروز وقتی حواست پرت زندگی و روزمره گی هاشه ، یکی میاد که با بقیه فرق...
خان جونم خدابیامرز عاشق خیاطی بود. عادت داشت ، چایی که بار می گذاشت ، کنار عطر هل و چای بابونه ، بساط نخ و سوزن هایش را هم پهن می کرد. در پشت آن چرخ خیاطی قدیمی مارشالش می نشست و زیر لب آهنگ جان مریم محمد نوری را...
بارون که شروع کرد به باریدن ازجام بلندشدم چترمو برداشتم ازخونه زدم بیرون،راه افتادم همینجور که قدم میزدم خیالم خیس ازیاد توشد ای کاش توی خیالم نبودی بلکه کنارم بودی دلم گرفت...دلتنگت شدم...آخه خیلی ازخاطره های با تو بودن واسم زنده شد
این روزها عجیب، دلم، یک دل سیر از شوق گریستن می خواهد، وقتی برای از ته دل خندیدن، جایی برای آزادانه سر بر شانه های تو گذاشتن و بی هراس و بلند، ترانه خواندن، بارانی می خواهم که بر موهایم ببارد و آفتابی که با پوست تن لمس کنم، دلم...
مادر ها مظلوم ترین جنس آفریده ی خدا هستند! دلواپس که میشوند، حاضرند زمین و زمان را به هم بدوزند تا مبادا خاری در پایتان برود هوای چشم هایشان، ناخودآگاه گره میخورد به حالِ دل شما موهایشان، تنها پریشانی دنیاست که به آدم، امید زندگی میدهد عادت ندارند موهایشان را...
اسفند تافته ی جدابافته است! نه می توان انگ سرمای زمستان را به او زد، نه وصله ی بی حوصلگی غروب های بهار به تنش می چسبد. اسفند را باید نشست کنج حیاط خلوتِ ذهن، و عشق بازی کرد، با خاطرات دور اما ماندگار. باید دل کندن آدم ها در...
به نظرِ من، بحران، برایِ چهل سالگی نیست...! . هرکدوم از ماها، یه روزایی تلخیم، یه روزایی گُنگیم، و یه روزایی ضعیف میشیم... . نه به سن مربوطه، و نه به روزگار... . ما آدما، زندگیمون، پُر شده از، بحرانِ چهل سالگی، اونم تو هر سن و سالی از عمرمون......
زندگی همینه؛ بالا داره، پائین داره. سختی داره ولی باور کن آسونی هم داره. یه وقتایی از غم گریه ات میندازه ولی یه وقتایی اشک شادی و شوق روی گونه هات می شونه. زندگی همینه؛ خودش زخمت می زنه، خودشم درمونت می کنه! یه موقع هایی غم ریشه می زنه...
به به چه زیبا چشم ِ دلم؛ اسیرِ آغوشت میشود بی اختیارترین هیاهو ! همین که نامت را صدامیزنم و در هر تکرار ؛ جان گفتنت حلوا می شود و قند دلم را نوش میکند. باران کریمی آرپناهی
بعضی ها را هرچقدر هم که بخواهی، “تمام” نمی شوند … ! همش به آغوششان بدهکار میمانی ! حضورشان”گرم” است ؛ سکوتشان خالی میکند دل ِآدم را … آرامش ِ صدایشان را کم می آوری ! هر دم هر لحظه “کم” می آوریشان … و اینجا من کم دارمت …...
و زندگی همین است... در سایه ای به دور از هیاهو آدمها، دو فنجان قهوه باشد، تو باشی و من... شیرینی اش هم بماند پای چشمانمان...
