متن زهره تاجمیری

دوست داشتنت روح بود
که بر جان مرده ام
زندگی بخشید

دلیل مُردنم تویی
باور نداری
سینه ام را بشکاف
نبش قلب کن.

در آغوش میکشم زنی را که تنهایی اش به اندازه ی چشم هایش زیباست....
زهره تاجمیری

هر بار که مرا به یاد می آوری
سینه ام ترک برمیدارد
کاش خرده های استخوان
در خواب هایت را
ببوسی...
زهره تاجمیری

پرواز بدون تو
سقوط در خاک بود...
زهره تاجمیری

با استخوان هایم برقص
روزی آن ها زنی بودند
با گیسوانی طلایی...
زهره تاجمیری

چشم ها به تنهایی خودشان را فریاد میزنند
نیازی به لب و زبان ندارند
حتی به بدن و دست...
میتوانند حرف بزنند،ببوسند،
در آغوش بکشند،
متنفر باشند و یا عشق بورزند.
آن ها جزئی از من نیستند..
بلکه یک امپراتوری مستقل هستند.
زهره تاجمیری

آری مُرده ام
اما دستِ جوهرم بلند است،
و این شعرها که میخوانی
حاصل مُردن های پی در پی من
قبل از به خاک رفتن است...

زهره تاجمیری

مرا به واژه ها فروختی..
دیگر نوشته هایت بوی معرفت نمیدهند
لب هایت شهادت دادند
که مجرمی...
و بوسه ها
وخاومت
آلزایمرِ عشق راتایید کردند...
تو میدانستی
جسمی که خیانت دیده
مبتلا به زوال روح است...
چگونه مرا به
عاشقانه های واهی فروختی!؟
خورشیدم را کشتی
دریچه های نور و...

بهمن مرده بود
ششم را زنده کرد
و زهره ای را به زایش
تولد دعوت کرد...
که او منم
او منم که در آسمان
او منم که در زمین
او که خوب مردن را بلد است
و یک گوشه به تشریح خود مشغول است
او که بو بر جیفه اش...