شعر فارسی عاشقانه

وقتی که نگاهت به دلم داد درود

در کاغذیِ سینه، تو را عشق سرود

امواجِ عطش تا تپشِ مهر رسید

احساسِ تبی بر دلِ من روی نمود

در دلت هیچ کسی غیر مرا راه مده
جزتو هم هیچ کسی در دل این عاشق نیست

دل من در غم هجران تو پرپر شده است
خانه‌ی سینه ز داغت چو مجمر شده است

گل رخت آینه‌ی حُسن خداوندی شد
چشم من از نم اشکش چو نیلوفر شده است

شب که مهتاب به رخسار تو می‌افتد باز
عشق در سینه چو آتش‌فکن آذر شده است

آه من...