متن طلوع خورشید

چه می شد
فقط من بودم و تو
و آواز چکاوکانِ صبحگاهی
که هر طلوعِ خورشید
برقص در می آورند
شکوفه های سیب را
با نم نم بارانِ بهاری
و لبخندِ بابونه های باغ
که هم صحبت نسیم شده اند

دلم پروانه وار
با طلوعِ خورشید
می گردد به دور خیالت
و با نوازشِ نسیمِ صبحگاهی
در آسمانِ وجودم
به رقص در می آیند
گلهای آرزو

تو صبح سپیدی،
که در تاریکی شب،
نوید می‌دهد،
طلوع خورشید را.
امید فردایی،
شوق رهایی،
روشنایی راهی؛
تو سپیدی.

گاهی وقتا فراموش کن کجایی،
به کجا رسیدی و به کجا نرسیدی،
گاهی وقتا فقط زندگی کن...
یاد قول هایی که به خودت دادی نباش،
تو تلاشتو کردی اما نشد...
یه وقتایی جواب خودتو نده
هر چی پرسید:
چرا اینجای زندگی گیر کردی،
لبخند بزن و بگو کم نذاشتم اما...نشد...

قسمتی از وصیت نامه گابریل گارسیا مارکز

اگر برای لحظه ای خداوند فراموش می کرد که من پیر شده ام و به من کمی دیگر زندگی ارزانی می داشت، شاید تمام آنچه را که فکر می کنم بازگو نمی کردم ، بلکه تأمل می کردم بر تمام آنچه که بازگو...