متن غزل

امشب هم از بارون برات میگم هم از طوفان
باز عاشقا بی خونه و آواره تو سرمان

تقصیر من نیستش اگه سرده هوا اینجا
یا خائنای بی وفا راحت توی گرمان

من عاشقم ، حتی اگه دل خسته ام هستم
حرفات همیشه واسه من شیرینه و زیبان

قلبم فقط از...

می نویسم آفتاب اما فقط خود را ببین
آفتابم باش و روشن کن تمام این زمین

می نویسم روشنای من تویی ای آفتاب
یک ستاره کی کند روشن زمین را اینچنین

روز ابری در کنار عشق زیبا می شود
ابر یک مقدار، و باران و ، توهم اینجا نِشین

شب...

چقدر بلند سکوت مى کنى
که من ،
پردهٔ گوش حوصله ام
پاره مى شود !
کمى غزل برایت مى ریزم
کمى براى خودم
تو مزمزه مى کنى دوباره
و من زمزمه مى کنم:
تو ، طعم داغِ
برهنه ترین شب غزلوارى
من ، رقص پاى لبم را
بر روى...

یک کمى از همیشه گذشته
عصرها ، رنگ پاییز سیر است
پنجره ، یک جهان بینى باز
رو به این کوچهٔ بى تو دیر است ...
.
از هم ، این رونق بى صدایى
باز ، چیزى نمانده بپاشد
در من انگار ، دست خیالت
دارد از من غزل مى...

چیزى به صبح نمانده
بیا نگاه مرا بریس
و عاشقانه بباف و ببین
غزل به اندام تو
چه خوب مى آید ..!


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

بهترین احساس شعرم میشوی
نیمه شب تسبیح و ذکرم میشوی
هر غزل با توچه شیرین میشود
آخرین رویا و فکرم میشوی

من از این دوچشم زیبای تو شُهرهٔ زمانم
چه سلامها که باید به دو چشم تو رسانم

تو خودت خبرنداری که چه می کنی تو با من
که ز شوق چشم مست تو ، شبیه مردگانم

من و ابر و باد و باران همه منتظر به راهیم
که تو با...

وای از حسودِ عشق که با آن دو چشمِ تنگ
چیزی به من نداد به جز حسرتی قشنگ

حسرت برای بوسه و آغوش و عیش و نوش
بر تختِ پادشاهیِ عشقی شراب رنگ

معشوقِ بی لیاقتِ من عاشقِ تو شد
لعنت به چشم های قشنگت زنِ زرنگ!

از جزییاتِ مسئله...

گنجشک هستم ، بر درخت تو غزل خوانم
بر سفرهٔ قلب تو من ، امروز مهمانم

از هیچ شعری بی تفاوت رد نشد چشمم
من تشنه هستم در پی اعجاز بارانم

هر روز من پاییز می بینم در این دنیا
من سالها در انتظار یک بهارانم

روزی مرا با سنگ...

عاقل شدم وقتی مرا دیوانه کردی
چشمان خود را جادوی این خانه کردی
ساقی به چشمان خمارم آشنا بود
هرشب مرا آوارهٔ مِیخانه کردی
این مرغ عشقی را که پرزد سوی بامت
با چشمکی آواره و بی دانه کردی
چشمم به چشمت آشنا بوده از اول
من را به خود...

رفتی ولی از یادمن ، هرگز نرفته یاد تو
از چشم هایم می چکد اشک مبارکباد تو

ای کاش می دیدی که من دلخونم از دوری ولی
دلخوش به دیدار توام یک روز در میلاد تو

با رفتنت یک کوه غم افتاد در دل، بی وفا
رفتی ولی دلشادم از...

عشقت گذشت از من و با من وفا نکرد
گُل حق عشق را به زمینش ادا نکرد

قلبم چه پیر شد به ره چشم تو ولی
موی سپید ، رنگِ دگر با حنا نکرد

گفتند عشق، روی خوشی دارد و هنوز
یک روی خوش برای نمونه به ما نکرد

من...

ای دل چرا حال مرا امشب نمی بینی
حال دگرگون مرا در تب نمی بینی

این دردهایی را که من در سینه ام دارم
از دست این معشوق لامذهب نمی بینی

غم در دلم بیداد کرده بغض در سینه
جانم رسید از دست غم بر لب نمی بینی؟

این زجرها...

مگر می شود ما به هم دل نبازیم
مگر می شود خانه در دل نسازیم

فراموش کن هرچه بد بود اینجا
که ما عازم راه دور و درازیم

من و تو برای رسیدن به این عشق
به هم متکی و به هم هم نیازیم

نداریم از هم نهانی و سرّی...

شبها به پهلو میشوم هردم
از فکرتو دیوانه می گردم
فکرت مرتب میبَرَد دل را
آخر چرا از قلب تو طَردم؟
با این سوالم فکر ها پر زد
این بار پهلو را عوض کردم
یکبار دیگر یاد تو پَر زد
آمد نمک پاشید بر دردم
دل را دوباره با خودش...

غم عشق را سرودم ، همه را به آب دادم
و برای دیدن تو ، تنِ خود به خواب دادم
دل من اگرچه رنجید و دلِ تو هم نفهمید
من از این قمار عشقی به خودم عذاب دادم
همه خاطرات بد را به کنار میزنم من
که به این دلِ...

دیدی که سرِ زلف تو من را به کجا برد؟
یک جامِ بلا داد، ولی قلب مرا برد

آن موی پریشانِ تو و صورت زیبا
از خَلق جدا کرده مرا ، سوی بلا برد

وصف سر زلفت همه ی خلق شنیدند
آنقدر که یک تار از آن، بادِصبا برد

پیری...

فصل پاییزی که ما داریم هم دیرینه است
مثل کفشی نو که در پا هست اما پینه است

ما از این پائیزها خیری ندیدیم و هنوز
داغ یک معشوق تابستان درون سینه است

یا مثال یک شتر در قلب دارد کینه ای
هرکجا می گردد آخر در پی آن کینه...

مثل پرستوها مرا درگیر هجران میکنی
من را به ناز و قهر خود شیدا و حیران میکنی

با موج گیسویت مرو ، رحمی بکن برغیرتم
این شانه ی مردانه را آخر تو ویران میکنی

یک شهر گر کافر بوَد مومن شود با خنده ات
هر کافری را ای صنم آخر...

دلم ز شوق تو ای گل بهانه می گیرد
بهانه های تک و عاشقانه می گیرد

چرا حواس تو جمعِ دلِ خرابم نیست
ز کوچه ها وخیابان نشانه می گیرد

کمی که دلخوش و فارغ ز عاشقی گردد
بهانه دو سه بیتِ ترانه میگیرد

خبر اگر بدهی عازمم که باز...

هر لبت نیمه ی سیبی ست جدا افتاده
با لبم طعم لب سرخ تو چیدن دارد

غزل تازه ی من از تن سبزت جوشید
غزلم از لب سرخ تو شنیدن دارد

همه ی سوژه ی نقاشی دنیا هیچ است
تو تمام من و ناز تو کشیدن دارد

راه سخت است...

غزل بهانه می شود ، که تا تو را صدا کنم !
به نام عاشقی دلم ، برای تو فدا کنم !

جواب شعر من فقط ، سکوت تلخ انتظار
نمانده حرف دیگری ، که من به تو ادا کنم !

گناه من در عاشقی به جرم دل سپردنم
که...

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد

دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد

در اوّل آسایش مان سقف فرو ریخت

هنگام ثمر دادن مان بود خزان شد

زخمی به گل کهنه ی ما کاشت خداوند

اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد

آنگاه همان زخم، همان کوره...

اول قصه دلم خواست کنارم باشی
مرهم حال من و صبر و قرارم باشی

رنگ و رخسار دلم رفت در این سختی ها
دل به تو داده که تا نقش و نگارم باشی

قلب من وسط پاییز همین طوفان بود
گفتم ای کاش بمانی و بهارم باشی

پشت هم شعر...