متن کسوف

زمانی که چهره‌ی همچو ماهت را
با شال سرخ
در اوج دلبری و خجالت
می پوشانی
زیباترین کسوف دنیا اتفاق می افتد.

نگاه کن‌.‌...
چطور عشق از پاییز می ریزد
نه از شاخه های روییده در
دست هایم،
از طلوع پنجره می آید
تا آب در دل ماه تکان نخورد
و این سرخ ترین کسوف تاریخ
است

تنهایی
سایه می اندازد بر دنیای من
و کسوفی رخ میدهد
و حاصل این کسوف
ابر چشم هایی است که میبارد!

در دنیای من
آسمان آبی نیست
زمین خاکی نیست
و درختان دیگر سبز نیستند و
همه چیز در گرو سایه ی تنهایی است!

امی قرار ایمرو بو
تا اوسره کسوف
توسه کله لا

قرارِ ما امروز بود/تا انتهای کسوف/لای درختانِ توسکا

امی قرار ایمرو بو
تا اوسره کوسوف
توسه کله لا


قرار ماامروز بود/ انتهای کسوف/لای درختان توسکا

ساعت، مسیرش را گم کرده
به بی‌راه‌یِ شَک
نبودنت را هرگز
با کسوف مقیاس نکن
انتظار، شوکرانِ امتداد است
بهتر است بدانی
سنگ ریزه‌ها هم
روزی
کوه بودند

کنار بزن
گیسویت را
دلم گرفت
در این کسوف