متن رویاسامانی

تو میدانی
که هنوز در همین نزدیکی ها
پشت پنجره ی قدیمیِ ستاره ها
سکوتِ تو را
با قلمِ نیلیِ باد
روی عکسِ شب مینویسم...
شاید فردا
در غبار این خیابانها
که ماه گُم شد
و پالتوی تنهایی اش را
گردنِ فصلها انداخت،
آوازِ قاصدکی را بشنوم
که از هزارویکمین...

زمستان فصل مردن آفتاب بود
و آتش بازی تو
فقط سایه ای از دود
روی برفهای ساکت ...

اگر تو نبودی...
زمستان در بوته های گل سرخ
ناپدید می شد
اگر تو نبودی/ هیچکس آینه را
باور نمی کرد،
ببین...
پس چرا این شهر پر از
خالی ست