متن کوتاه

هیچ می دانی چرا جان را نثارت می کنم؟

تا یقین گردد تو را می خواهم از جان بیشتر

پشتِ
دلباز ترین
پنجره
تنگ
است
دلم...!

هراس نگاه..
صدای فاصله ها..
عبور باید کرد.

و دستانم هنگام نوشتن نامش می لرزند...

چشمانت راهی ست برای نفوذ به درونت..

اما ترس ادمکی ست که سد راه هایت می شود..

هر کس به هوای خود مائیم و هوای تو

امیدواری من در جهان وصال تو باشد

که در بهشت بُوَد هر که در خیالِ تو باشد

می شد ای کاش که برگردی و تکرار شوی...

"وقتی وارد قلب ها شدید
در آن به نیکی زندگی کنید..."

کمرنگ شو اما همرنگ نه!

خوشحال می شوم..
ناراحت نمی شوم..
زندگی من.

تو ابر ما بودی
ولی جای دیگری باریدی
ما شانس نداشتیم!


برشی از ترانه

من گرفتم که قمار از همه عالم بردی

دست آخر همه را باخته می باید رفت

فقط خواصتم بدونم چیشد ک عوض شدی :)

یک چمدان
روی پله های خانه ی سالمندان
سرمای پاییز

میرسیا مُلدُان

هنوز هم بی خبری
حلقه های قهوه
روی پیانوی قدیمی

به همه زبونهای دنیا ازش خواستم ولی نشد...!

اگه اون بالاسری حواسش به تیمت باشه
برنده از زمین بازی میای بیرون
شک نکن

بغضم زندانبان اشک هایم است....

غمت آتش به گندم زار زد و ثمرم سوخت...

و کشتی صبرم در عمق چشمانت غرق شد....

و زخم هایم زینت می دهند تن عریانم را....