پنجشنبه , ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
مگذار که غصه در میانت گیرد...
شایدندونه اماهنوزم تب میکنم عاشقش موندم وتونبودش غم میخورم...
رسیده کاردغصه به استخون قلبم کاری کردی هرلحظه درآرزوی مرگم...
دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد...
محکم تر بغلم کنطوری که غصهجا نشود در من!️...
بخندوقتی می خندی میگم غصه رو بی خیالش...
و همان روز کهاز غصه مرا ویران کردخانه اش عقد کنان بود نمیدانستم...
گفته بودی گریه کن از غصه ات کم میشودمن اگر یک شب ببارم این جهان غم می‌شود...
آدما فراموش نمیکنن،یاد میگیرنچطور میشه بیصدا غصه خورد......
چِل سال رنج و غُصه کشیدیم و عاقبتتَدبیر ما به دست شَراب دو ساله بود...
شده از درد بخندی که نبارد چشمت؟من در این خنده ی پر غصه مهارت دارم......
خدا کند که نفهمیغمت چه با من کردکه مرگ من نمی ارزد به غصه خوردن تو...
و همان روز که از غصه مرا ویران کرد خانه اش عقد کنان بود نمیداستم .....
من عادت دارمغصه ی هر اتفاق بدی رویه دفعه بخورمنه تمام عمر..!...
قول دادم به خودم،غصه تراشی نکنمفکر این را کهتو باشی و نباشی نکنم......
ماه من غصه چرا؟!تو مرا داری و منهر شب و روزآرزویم همه خوشبختی توست...
- دارم عادت میکنم به این اشکای پنهونی ...
دل به کف غصه نباید سپرداول و آخر همه خواهیم مرد...
عشقمروزای سختمونم تموم میشه غصه نخوریا ،باشه؟؟! .....
شده آیا به کلنجار نشینی که چه شدمن به این درد پر ابهام دچارم هر شب...
شاید این غصه مرابعد تو دیوانه کندکه قرار است کسی موی تو را شانه کند......
جای قول و قرارهایمان امن است ، زیر پاهای تو !...
احوال تو با غیر رسیده است به گوشمدر بی خبری غصه کم از با خبری نیست...
من تموم قصه هام قصه ی توست/ اگه غمگینه اون از غصه ی توست......
به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت غصه هم میگذرد......
