عشق معجزه یِ نگاهِ توست بدونِ هوس بدونِ چشم داشت ... وقتی سخت در آغوشم میکشی و استشمامِ عطرِ نفس هایت جانی تازه میبخشد به روحی که عشق را نمی شناخت ...
آرزوی محالِ من هر ساعت و هر لحظه به هر مناسبت من تو را آرزو کردم کاش پاداشِ این همه دعا اجابت باشد...
زندگی آنقدر کوتاه است که گاهی حیف است "دوست داشتن" ها را دریغ کنیم... چقدر خوب میشود اگر ؛ دوستی به ما حس خوبی را انتقال داد ، اگر همدم تنهایی مان شد، لبخند بر لب هایمان نشاند، و باعث دلگرمی مان شد... ما هم مهربانی را دریغ نکنیم و...
گاهی چقدر دلم یک رفیق شش دانگ میخواهد... کسی که به دور از جنسیت همراهت باشد، مذکر و مونث فرقی ندارد... فقط کسی باشد که بفهمد حالت را... بتوانی به دور از حاشیه و ترس از هر چیزی، تا نا کجا آبادهِ زندگی بروی.. اگر کمی حد دوستی های معمولی...
دلم یک خیالِ راحت میخواهد! یک آرامشِ محض یک خوابِ عمیق آرامشی از جنس آغوشِ مادر و امنیت دستان پدر... مثل کودکانه هایم دائمی باشد و همیشگی... دلم آرامشی همین قدر محال میخواهد... همینقدر محال...
ما آدمِ بخشیدن نیستیم نه که نباشیم ، بلد نیستیم درست بخشیدن و به موقع بخشیدن را یاد نگرفته ایم گذشت را درک نکرده ایم مهربانی را بلد نشده ایم تنها به خودمان فکر کردیم و راهمان را در پیش گرفتیم بدونِ آنکه به دیگری توجه کنیم، بدونِ آنکه بدانیم...
بخند بگذار زمین از عطرِ خنده هایت مملوء شود بگذار صدای خنده ات گوشِ فلک را کر کند بخند به روزهایی که سخت گذشت و اتفاقهایی که هنوز برایت به وقوع نپیوستند. که بدانی زندگی تنها در حالِ زیبایِ تو معنا پیدا میکند. که صورتِ تو با خنده زیبا ترین...
گریه هم نمیتواند حجم نبودنت را کم کند من دلم فقط یک آسایشگاه روانی میخواهد؛ که یک جیغ ممتد دیوانه وار باشد و فکر کردن به تو... . .
لبخندت بی شک معجزه ی خداست؛ در این عصرِ بی معجزِگی...
گاهی میانِ این همه آدم فقط یک نفر حالت را می فهمد؛ حال آن یک نفر هم نباشد! تو میمانی و یک حجمِ تمام نشدنی از نفهمیدن را...
غمگینم و کسی نمیداند عشق را در پسِ نگاهِ خود پنهان کردن مرگِ تدریجی ست... و من برای از دست ندادنت سال هاست که در خود مرده ام ! .
شاید سهم هم نشویم شاید"قسمت"کارِ خودش را بکند "دل"بدهیم "تن"ندهد من اما کاری با این حرف ها ندارم جانا! من جز یک "تو" نه چیزی میشنوم نه میبینم و نه میدانم قسمت چیست...! میخواهم سخت در آغوشت جان بدهم؛ یادم برود سهم هم نیستیم خدارا چه دیده ای! شاید قسمت...
گاهی چقدر دلم یک رفیق شش دانگ میخواهد... کسی که به دور از جنسیت همراهت باشد، مذکر و مونث فرقی ندارد... فقط کسی باشد که بفهمد حالت را... بتوانی به دور از حاشیه و ترس از هر چیزی، تا نا کجا آبادهِ زندگی بروی.. اگر کمی حد دوستی های معمولی...
شب است و حجمِ غصه ها؛ مارا به نا کجاآباد می برد، کاش کسی بود؛میانِ این همه نبودن ها می آمد؛ لبخند می زد و این شب ها را روشن میکرد..
. دل تنگِ توأم و هر آنچه بینِ مان نبوده ؛ دل تنگِ تمامِ خاطراتِ نداشته مان و اتفاقات پیش نیامده مان... حتی دلتنگ همین فاصله بینِ مان! و غم انگیزترین دلتنگی همین است آدم دلتنگِ چیزی شود که هیچوقت نداشته ...
لبخندت زیباترین نقاشی ، و من ناشی ترین نقاش جهان ؛ میشود مدام بخندی برایم ! بگذار بوم ها رنگ عاشقی را تجربه کنند ...️
میشود؛ بیایی؟ بمانی؟ جان بدهم پای این بودن...!!
