متن ارس آرامی

گفتم که سرم، گفت جدا می خواهم
گفتم که تنم، گفت فدا می خواهم

گفتم بمیرم عاقبت من ز غمت؟
گفتا به درک من از خدا می خواهم!

ارس آرامی

نیمه شب از دلبرم آغوش می خواهد دلم
دلبرى که شب بوَد بیهوش می خواهد دلم

قافیه تنگ آمده شین را شما سین فرض کن
ماه بانو، مه لقا، من بوش می خواهد دلم!!

ارس آرامی

باید که تو باشی و تو باشی و تو باشی
تا در دل تاریک شبم نور بپاشی

باید که تو باشی و بمانی به کنارم
چشمان تو مانند گل و ترمه و کاشی

باید که تو باشی که من آرام بگیرم
اینجا چه غریبم تو اگر یار نباشی

باید که...

زیر باران با خیالت رمز و رازی داشتم
با دو چشم مست تو راز و نیازی داشتم

با تمنای رخ زیبای تو ناز آفرین،
غرق دریای نیاز و چشم نازی داشتم

شانه ات را آرزو کردم که بغضی بشکنم
با دلی باران زده پر سوز سازی داشتم

شب که آمد...

دوباره شب شد و چشمم بر آسمان افتاد
شبی نبوده که بی غم سحر شود ای داد

شب، آستان نیاز من و غریبی هاست
همیشه مانده در این شب به سینه ام فریاد

مرا که بی کسم اما در این غریبی ها
همیشه لغزشِ اشکی نوازشم می داد

پرندهٔ قفسم...

شنیده ام ز پنجره سراغ من گرفته ای؟

هنوز مثل قاصدک میانِ کوچه پرپرم

ارس آرامی

دوباره می نویسمت کنارِ بیت آخرم
و چکه چکه می چکم به سطرهای دفترم

تو تازیانه می زنی به زخمهٔ خیال من
من آب و دانه می دهم به خوش خیالِ باورم

تو مثل ماهِ برکه ای و من غریق مست شب
دوباره تو دوباره من شناوری، شناورم

شنیده ام...

خوشا شانه که چنگ در گیسوی تو دارد

خوشا شانه که بر دوش گیسوی تو دارد

ارس آرامی

من تماشای تو می کردم و غافل بودم

کز تماشای تو خلقی به تماشای منند

ارس آرامی

بسکه از تو نوشتم دفتر به زبان آمد

گفت تو را درس دگر یاد نداد استادت؟

ارس آرامی

دیدم که لبی زد به لب آب، دلم خواست

تا لب بزنم بر لب لیوانِ لبی اش

ارس آرامی

چه فرقی دارد هستی با نیستی ام، وقتی

او لابه لای ازدحام نیست که نیست

ارس آرامی

حال خوب یعنی خط خطی کردن اقصی نقاط بدنش

به سرقلم نگاه و بی واهمه از لرزش دستانم

ارس آرامی

ای که گفتی بوسه جایش خالی در پی ام هایت

بی تجربه می شود مگر از بوسه نوشت!؟

ارس آرامی

می فرستد شب، پیام و صبح می کند پاکش

ای لعنت بر هرچه قابلیت حذف پیام است!!

ارس آرامی

کاش تو هم چون همگان
از کنارم می گذشتی،
نه از درونم...!

ارس آرامی

نکند یارب به قصد فریب ما می ساختی؟

طراحی چشم عسلی اش ایدهٔ که بود!؟

ارس آرامی

صبح یعنی تلنگر به غنچهٔ چشمانم

که وقت شکفتن است رو به دیدارش

ارس آرامی

برایت چای خواهم ریخت

برایم زندگی دم کن...

ارس آرامی

ترسم باران بگیرد و کنارم نباشی

بی تو باز امشب چند بار شب است!

ارس آرامی

ساعت به تراز عاشقی به خط صفر نشست

و باز دل را به شب قرار یادت سپرد...

ارس آرامی

صد دل به یک دل، تا بگویم عاشقت هستم ولی

مرا ترس از آن است جوابش به جهنم باشد!

ارس آرامی

چه راز نهان است میان دست و دل

به هرچه که دل بستم ز دستانم برفت

ارس آرامی

عشق یعنی که دلت تنگ کسی باشد و او

ناگهان دست به گل، سرزده از دَر برسد

ارس آرامی