متن ارس آرامی

من سرشار از باریدن،
بر پهنه ء شیشه این پنجره بودم،

ولی او رد انگشت قلبی،
روی بخار آن شیشه بود !!

ارس آرامی

ما در این دیوار، همان خشت کج معماریم ،،

که قرار است به هیچ ثریا نرسیم!!

ارس آرامی

ما در این دیوار زمانه
همان خشت کج معماریم !!

ارس آرامی

ما هم چون سکه های عهد دقیانوس

در چارسوی بازار خواهان نداریم!!

ارس آرامی

در وصف آن زلف پیچیده چه بگویم؟

جز که این پریشانی بر شانه مبارک!!

ارس آرامی

من او را پیامبر عشق می دانستم ،،

اما او برایم سوره درد نازل می کرد !!

ارس آرامی

عشقی که به دل چو راز ماند به چه ارزد ،،

عشق آنجا قشنگ است که به اوج ابراز رسد

ارس آرامی

آمد و گفت دوستت دارم و من مات مانده ام

چو طفلی در املای قسطنطنیه!!

ارس آرامی

هرگز دلی چو من،
بسته به خیال بی خیالی مباد !!

ارس آرامی

جا مانده فصل من در زمستان، بیا

ورقی بزن و این فصل را بهار کن

ارس آرامی

ساختم از او بتی، که نتوانم شکست ،،

این بت شکنی مال همان خلیل باشد!

ارس آرامی

ما فقط یک ایستگاه نشین بودیم
نه مسافر این قطار...

این را وقتی فهمیدم که:
قطار در روحم سوت کشید
و ریلِ دردهایم به هم رسیدند!

ارس آرامی

امید گشودن است هر گره گردون را ،،

مگر گِره ای که به کار زلف اوست

ارس آرامی

در آغوشش جهنم را خریدم

هر چه بادا باد...

ارس آرامی

یک میز و دو نیمکت،

من و یاد تو و یک دنیا نخوابیدن!!

ارس آرامی

لعنت به این عکس های دونفره

که شده وَبال تمام عمرم!!

ارس آرامی

چه هنرمندانه بازی می کنیم

نقش آدم های دلخوش را...!!

ارس آرامی

زآن روز که سر زلف تو پیچید مرا ،،

هیچ آزاد ز بند تو یاد ندارم !

ارس آرامی

بی چتر زیر این باران کنار تو بودن ؛
حظ عمر من است

ارس آرامی

هر شعر که گفتم او خواند و نفهمید ،،

یار من ساکن کوچه معروف علی چپ بود!

ارس آرامی

بر لبان گیر مرا چون جام \مِی\ بر لب مخمور مست

سرکش چون خماری در عطش شراب هفت ساله

ارس آرامی

حال و روز دل آشفته من در شکنج زلف او

پریشان در پریشان در پریشان است !

ارس آرامی

من در تو جریان دارم
و تو همان جریان خدایی

ارس آرامی

خسته ام
مثل کسی که یک شب
خاطراتش را به آتش کشید،،

پیله ای ساخت،
تنهایی را در بَرگرفت
و با خیال به بستر ابدی رفت!!

ارس آرامی