دیگر هیچ رخدادی حال بد دنیا را خوب نخواهد کرد و سردی اندامم را هیچ لمسی هیچ آغوشی هیچ دستی گرم نخواهد کرد دیگر کدورت تاریک چشمانم را هیچ نگاهی تازه نخواهد کرد رخوتِ رنجورِ لحظه هایم را طنین هیچ صدایی شاداب نخواهد کرد باور نخواهم کرد که روزی گرمای...
چه بی رحمانه سکوت فرصت سخن گفتن را از ما گرفت تا واژه هایی با احساس در پشت دیوار لب هایمان به صف بایستند حالا دیگر یلدا هم برای ناگفته هایمان شب کوتاهی است مجید رفیع زاد
غروب آتش می زند به دل قهقه ها همچون سنگ که در کوره پخته می شود! همانقدر بی رحمانه...
روزگاری غم برایم هیچ معنایی نداشت واژه ی غم را چه بی رحمانه معنا کرد و رفت
تو نوازش‌هایِ بارانی در اندام ِ سکوت .... موجِ بی‌تاب‌و پریشانی در‌این آغوش ِ سرد وه چه بی‌رحمانه در من می‌خروشی می‌خروشی...
