متن حسن سهرابی

غرق شدم در موج چشمانت ولی

پلک تو ساحل شد و من را ز چشمانت گرفت

حسن سهرابی

sohrabipoem

مرا از موج گیسویت پناهی نیست در این دریا

چه خوش باشد در این دریا

من و آن موج گیسویت

حسن سهرابی

وسوسه می کند مرا

خنده بی امان تو


گنه کنم یا نکنم

با لب چون کمان تو

حسن سهرابی

چه غریب است

نفسهای من اینک در آن شهر

که نفسهای تو در باور آن

گم شده است.

حسن سهرابی

عشق همان هندسهٔ ساده هستی است که در ضرب زمان گم شده است.
کاش اُستاد تفریق کند از دل ما غصه و غم را
حسن سهرابی

چشمان شب پر از خون شد

از سوز زمستان مرموز

از هجوم فتنه های عالم جانسوز

از ورود کلاغ های آمده در نیمروز

از روال کفتارهای آتش افروز

چشمان شب پر از خون شد

از بیگناهی اجساد آمده از گور

از مهربانی جلادهای آمده از دور

از چشم براهی مردان...

چشمان شب پر از خون شد

از سوز زمستان مرموز

از هجوم فتنه های عالم جانسوز

از ورود کلاغ های آمده در نیمروز

از روال کفتارهای آتش افروز

چشمان شب پر از خون شد

از بیگناهی اجساد آمده از گور

از مهربانی جلادهای آمده از دور

از چشم براهی مردان...

موسیقی نگاهت چون آتشی است در دل

آتشفشان جانم در دستگاه شور است

زیبای ناپیدای من,

حسن سهرابی

آغوش تو آرام ترین قصه دریاست

اینگونه شد آرام دلم در پس موجش


حسن سهرابی

زیبای ناپیدای من

کاش, که دل در گوشه چشمان تو آرام
بگیرد

با اینهمه آشوب در این دام بمیرد

حسن سهرابی

از زوال کمال و روال ابتذال

نرسد هیچگاه دل به

جمال یار و وصال و افتخار

حسن سهرابی

جهان خالی تر از آنست که پیدا نشود

بوی قدمهای تو در

باور آن.

حسن سهرابی

خال بر سینه یار و دل گرفتار لبش

چشم بسته است دلم باز به هر موهبتش

.
حسن سهرابی

کوه تعظیم کند امروز برایت ای دشت

تو که در دامن خود لاله بی جان داری
.
حسن سهرابی

وسوسه می کند مرا

خنده بی امان تو

گنه کنم یا نکنم

با لب چون کمان تو

حسن سهرابی

در این فریاد و شیدایی

هوایم پر ز تزویر است

کنون باز آی تو ای جانا

که قلبم گیر زنجیر است

حسن سهرابی

عبور

از اینهمه ظلمت عبور باید کرد

از اتش وحشت عبور باید کرد


در میان کوچه های سرد روزگار

با اینهمه حسرت عبور باید کرد

حسن سهرابی

آسمان ابی

پرده یکرنگ آغازین شورش نافرجام ابرهاست

در سرزمین لاله های واژگون خیالم.

حسن سهرابی

دزدیده نگه کردم

من چشم سیاهت را

اینگونه شدش آغاز

این قصه پر غصه

حسن سهرابی

رقص گیسوی تو وعشوه آن چشم تو کشت
آن دل عاشق ما را که پر از یاد تو بود

حسن سهرابی

گاهی می شود صدای سکوت را از فرسنگها دورتر شنید.
در میان انبوه فریادهای
بیشمار زبانهای بی بند و بار.

حسن سهرابی

عشق همان هندسهٔ ساده هستی است که در ضرب زمان گم شده است.
کاش اُستاد تفریق کند از دل ما غصه و غم را

حسن سهرابی

میانِ قلب و جانهامان،همیشه بیصدا غم بود


د این اَفیونِ دوران و در این دنیای پُر کینه

صراط المستقیم ما ،به سمت کربلا خم بود

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem

حرفهای باران

ای یار من دلدارمن با شعر من

در این غزل اسرار دنیا را بگو


اندوه یاران را بگو

با اندکی تفسیر آن

حرفهای باران را بگو.

اندوه آن مردان میدان را بگو.


ای یار من دلدار من


اشکی ببار از آسمان

شاید بشوید خانه را

این عاشق دیوانه...