متن رنج و عشق

ادم خواران عاشق سرمای اتش

در پستوی خانه نفرین شده، عزیزان گوشت مرا ذره ذره به دندان می‌کشند و صدای جیز جیزش سوار بر بوی تعفن جنازه ای زخم‌ها و مردگی‌ های اهالی، خود را به گوش هایم می رساند. و از من میخواهد که تمامش کنم.
اما من این...

ژرفنای چشمه‌های شورِ دل
با تبِ داغِ عطش، بی‌زاب شد

بادِ امواجِ موافق هم، مدام
بهرِ کشتیِ نهان، ناباب شد

پ. ن:
«زاب»: زهاب؛ زه‌آب: ۱_ چشمه. ۲_ آبراهه.
بی‌زاب: منفی برای زاب.

درون رنج، زاده شد دل انسان
میانِ داغ، سر نهاد به طوفان
به کبد، آری، آفرید ما را حق
که راهِ حق نگردد از غم آسان
ز رنج و درد، راهِ کُهن به نور است
که بی‌مشقت، آسمان نباشد جان
اگر نبودی این تعب، نمی‌جُستیم
کلید رازهای پرده‌پنهان
چه می‌دانی؟...

دنبالَت دویدم…
نه از سرِ خواهش،
نه برای خواستن،
بلکه چون
تو همان نقطه‌ای بودی
که جهان در من شروع می‌شد.
زمین‌خوردم،
سکوت دیدم،
سردی کشیدم…
اما باز،
بلند شدم
و راه افتادم،
چون حتی نرسیدن
برای من
نزدیک‌تر از بی‌راهی بود.
گاهی
پاهایم از توان می‌افتند،
گاهی دلم می‌گوید:...

با تمام شکستگی‌هایم دوستت داشتم
گرچه تو نیز مرا شکستی
اما روشنایی را در تمام وجودم گستراندی...