متن آرامش معنوی

ساعت دقیقا هشت با باران رسیدم
قطره به قطره آسمانت را دویدم

مثل کبوترهات گشتم دور گنبد
خورشید را هم خادم صحن تو دیدم

تا کم شود. بار گناه از،روی دوشم
از چشم های خویش منت می‌کشیدم

لبریز ، از عطر حرم شد جانمازم
در سجده ام طعم اجابت را...

خدایا...
نه چیزی خواستم، نه گله‌ای داشتم.
فقط آمدم بمانم کنارت،
همین‌قدر ساده،
همین‌قدر عمیق.
می‌دانم بعضی دعاهایم اجابت نشد،
اما حالا می‌فهمم
برخی بی‌جوابی‌ها،
عینِ مهربانی تو بود.
تو بلد بودی کجا سکوت کنی
تا من بفهمم کجا باید صبور باشم...
و این روزها،
دل‌خوشم به همین خلوت‌های پنهانی،...

من نیامده‌ام دعا کنم...
آمده‌ام دلم را بگذارم کنار ضریح،
که بماند، بماند برای تو…
نیامده‌ام از زمین بگویم،
آمده‌ام تا آسمان را به گریه بیندازم.
حرم تو، جایی‌ست که آدم دلش را گم می‌کند،
و خدا…
خودش پیدایش می‌کند.

دل از نسیم نگاهش صفا گرفت و گذشت
به خنده‌ای همه دشت و فضا گرفت و گذشت
بلند قامت عشق و شکوه همت بود
که قامت از غم این ماجرا گرفت و گذشت
به جبهه خط قدم زد، به نور راه گشود
به خنده زخم زمین را دوا گرفت و...

نه خوف در دلشان، نه حسرتی به دوش
به نور لطف خدا، رسته‌اند از خروش
در آن هراس بزرگ قیامتد کبری
دلِ یمین‌صفتان نیست از عذاب به جوش
به دست راست قیامت، کتابشان روشن
سپیدکارترین مردمان خاموش
زمین به لرزه فتد، آسمان ز هم پاشد
ولیک در اَمن باشند، اهل...

به دست یارسپردم همه سود و زیان
شدم رها ز جهان، بی‌غم و بی‌فغان
ز موج حادثه دیگر نترسید دلم
که دید دست خدا را به هر جا، نشان
اگرچه عدم زد در مسیر لبخندزمان
نگاه لطف خدا بود مرا سایبان
چه خوش بود دل آن‌کس که جان را سپرد...

در حاشیه‌ی آسمان، نام‌هایی خفته‌اند که زمین، شناسنامه‌شان را نخواند… اما تاریخ، با اشکِ احترام، بر پیشانی لحظه‌هاشان بوسه زد.

من، در هیبت زنانه‌ای از حیا و سیاهی چادر، به تماشای جلال بی‌نامی ایستاده‌ام… و کاشی‌های فیروزه‌ای گواهند: هنوز می‌شود به قداست اندیشید، وقتی واژه، جرئتِ توصیف ندارد.

آنان رفتند،...

درون رنج، زاده شد دل انسان
میانِ داغ، سر نهاد به طوفان
به کبد، آری، آفرید ما را حق
که راهِ حق نگردد از غم آسان
ز رنج و درد، راهِ کُهن به نور است
که بی‌مشقت، آسمان نباشد جان
اگر نبودی این تعب، نمی‌جُستیم
کلید رازهای پرده‌پنهان
چه می‌دانی؟...

دلم شبیه رودِ روان سوی دریاس
ت که سر به پای گنبد نوری ز اشک و دعواست
مسیر قم، مسیر طواف دل است و جان
میان ازدحام، دلم سوی آسمان‌هاست
نشسته‌ایم به امید اشفعی لنا
به لب دعا، به دیده‌ی ما اشک یکتا است
به سینه‌مان فقط نفسِ توسل است...

دلِ دنیا، به روی سیلِ نابودی، بنا هست

ولی یک کارگر، بر روی هر پُل، می‌درخشد

به گاهِ رفتن از: دنیای فانی، مثلِ ماهی

نگاهش، تا افق‌های پُر از گُل، می‌درخشد
پ. ن:

پیامبر اکرم (ص):
«کسی که از راه حلال در طلب دنیا باشد و قصد او (از کار...

بندد خدا ره دور آرام تا ره نما شود
دل را ز دام غیر رهاند، خدا شود
آنجا که دیده بر سر هر راه بسته‌ای
می‌گشایدش دری که به نور آشنا شود
پایان اگر چه نقطه‌ی افتادنی بود
آغاز اوست، اگر دل تو با صفا شود
دل را چو شستی...

(عیــد رمضـــان)

عیــد آمد و مــاهِ رمضــان گشـت تمــام

شــوال ز رَه آمــد و طـی گشـت صــیام

افسـوس کـه آن مــاهِ مبــارک طـی شـد

مقبــول بُـــوَد طــاعـت و ایــام بـه کـــام

ای دل، ز بیم و غصه رها باش، شاد باش
در راه حق، به نور خدا دلنهاد باش
یاران حق، ز رنج جهان بی‌خبر شدند
فارغ ز غم، ز داغ جفا، از خوبان باش
آن کو ز تقوا و ز ایمان نصیب برد
در دو جهان ز لطف الهی مراد...

در این جهان که رنگ غم دارد
دل من از عشق حق، حرم دارد
چو شمعی در رهش فروزان شدم
که نور از این عشق، بیش و کم دارد
نه بیم طوفان، نه بیم شب دارم
دل من آرامشی از حرم دارد
جهان هر آن‌چه که دارد فانی‌ست
خوشا دلی...

چون که آفریده‌ای مرا با مهر
حسّ پرتبِ دلم شده، شیدا

با تو می‌شود هوای جان آرام
از نمِ غمی سیاه و پرغوغا

در این شب‌هاے مقدس، هر نغمہ از صداے شجریان، چون شمعے روشن است ڪہ در دل تاریڪے شب می‌سوزد.
هر ڪلمه‌اے ڪہ از حنجرہ ے عاشقش بیرون می‌آید، هدیه‌اے است از خدا براے دل‌هاے تشنه‌ے نور و محبت.
"ربنا" بہ زبان عشق با من سخن می‌گوید و در هر موج...

(سجده‌ی اخلاص)

دل اگر پاک نشد سوی تو راهش ندهند
برگه‌ی عفو به دستش ز گناهش ندهند

آن کسی که شده آلوده به‌دریای گناه
نم اشکی به تبرّک، به نگاهش ندهند

سرِ شب تا به سحر گر که بگوید: «الغوث»
چون دلش پاک نگردیده، پناهش ندهند

تا که بر دوش...

یک ماه پر از خیر وسعادت آمد
در ماه خدا ماه شفاعت آمد

مهمان شده ام به سفره ی رحمت حق
ماهی که درآن اصل ضیافت آمد

(یا اباصالح المهدی ادرکنی)


سمندِ عاطفه زین کن بهار می‌آید

بهارِ عشق ، درین شوره‌زار می‌آید

بدان امید ، که آید امید منتظران

نشسته‌ام به تماشا که یار می‌آید


سید محمدرضا شمس (ساقی)

گاهی از عمد در زندگی باخت را قبول میکنیم
چون ب حکمتت خداوند امیدواریم