متن آرامش معنوی
زیبا متن: مرجع متن های زیبا و جملات آرامش معنوی
یک نفر هست که او،
تنهاست؛
تنها تکیهگاه توست؛
تنها جانپناه توست؛
تکیه بر او بکن!
یک نفر هست؛
که میفرستد برایت،
عاشقانهترین پیام مهربانی؛
و هدیه میبخشد به روانت،
خوبترین کادوی محبّت؛
و بهترین هدیهی زندگانیات را!
تکیه بر او بکن!
یک نفر هست؛
میفشارد با گرمی،
دستان سردت را!
و میسراید برات با مهر،
بهترین سرود مهربانی؛
و خوبترین«ترانهی مادری» را؛
و به باوری گرم می رساند دلت را!
تکیه بر او بکن!
یک نفر هست؛
که تو را میفهمد؛
که تو را میخواند؛
که تو را میداند؛
میشناسد تو را بهتر از تو...
تکیه بر او بکن!
باور کن:
یک نفر هست؛
که هماره،
پایدار و پیوسته،
تکیهگاه توست؛
و تو میتوانی:
نجوای دلت را،
به آرامی؛
با تمام عشق،
برایش زمزمه کنی!
تکیه بر او بکن!
یک نفر هست نزدیک به تو؛
نزدیکتر از شاهرگ جانت،
یک نفر هست با تو؛
که تو را هر لحظه میپاید،
و نگاهبانی میکند از جانت!
تکیه بر او بکن!
زمانی که در بهت و حیرانی،
خویشتن خویش را،
واله و حیران؛
سرگشته و سرگردان،
به هر سو میکشانی؛
آرام باش؛ آرام!
یک نفر هست نزدیک به تو؛
تکیه بر او بکن!
در لحظههایی که سردی؛
سردمهری،
میفشارد راه گلویت را،
در دم سردی،
که بازدمی برایش نیست؛
و برای نفسکشیدن،
فضایی نیست؛
و برای کوه غمهایت،
تکیهگاهی نیست،
تکیه بر او بکن!
در تب سرد جنون؛
لحظههای بیکسی،
در زمانی که کسی،
آشنای تو نیست؛
بهت و حیرانی و غم،
خانهی قلبت را،
هدف میگیرد سخت،
تکیه بر او بکن!
تکیه بر او بکن!
باور کن و ایمان بیاور؛
که لطفش،
بینهایت است؛
مهربانیش،
بیپایان؛
رحمتش بیانتها؛
و کرمش را،
ناپیداست کران...
تکیه بر او بکن؛
و او را،
در تمام لحظههای بیکسی؛
دلواپسی،
با تمام توان؛
با بیان ایمان؛
و زبان جان،
فریاد کن!
با تنهایی رفیقِ جان شدن خوشست
رهی پنهان، ولی آسان شدن خوشست
میانِ خواستن تا اوجِ بودنش
پلیست این خلوتِ انسان شدن، خوشست
شبِ بیهمصدایی گرچه تلخ است
ولی آغازِ بیپایان شدن، خوشست
نترس از سایهی دلگیرِ تنها
که وقتِ صبر، وقتِ جان شدن خوشست
کسی تا با خودش تنها...
"در زیر گنبدت، هزاران آرزو گم میشود،
اما در نگاهت، رازهایی است که هیچکس را یارای کشف آن نیست."
ساعت دقیقا هشت با باران رسیدم
قطره به قطره آسمانت را دویدم
مثل کبوترهات گشتم دور گنبد
خورشید را هم خادم صحن تو دیدم
تا کم شود. بار گناه از،روی دوشم
از چشم های خویش منت میکشیدم
لبریز ، از عطر حرم شد جانمازم
در سجده ام طعم اجابت را...
خدایا...
نه چیزی خواستم، نه گلهای داشتم.
فقط آمدم بمانم کنارت،
همینقدر ساده،
همینقدر عمیق.
میدانم بعضی دعاهایم اجابت نشد،
اما حالا میفهمم
برخی بیجوابیها،
عینِ مهربانی تو بود.
تو بلد بودی کجا سکوت کنی
تا من بفهمم کجا باید صبور باشم...
و این روزها،
دلخوشم به همین خلوتهای پنهانی،...
من نیامدهام دعا کنم...
آمدهام دلم را بگذارم کنار ضریح،
که بماند، بماند برای تو…
نیامدهام از زمین بگویم،
آمدهام تا آسمان را به گریه بیندازم.
حرم تو، جاییست که آدم دلش را گم میکند،
و خدا…
خودش پیدایش میکند.
دل از نسیم نگاهش صفا گرفت و گذشت
به خندهای همه دشت و فضا گرفت و گذشت
بلند قامت عشق و شکوه همت بود
که قامت از غم این ماجرا گرفت و گذشت
به جبهه خط قدم زد، به نور راه گشود
به خنده زخم زمین را دوا گرفت و...
نه خوف در دلشان، نه حسرتی به دوش
به نور لطف خدا، رستهاند از خروش
در آن هراس بزرگ قیامتد کبری
دلِ یمینصفتان نیست از عذاب به جوش
به دست راست قیامت، کتابشان روشن
سپیدکارترین مردمان خاموش
زمین به لرزه فتد، آسمان ز هم پاشد
ولیک در اَمن باشند، اهل...
به دست یارسپردم همه سود و زیان
شدم رها ز جهان، بیغم و بیفغان
ز موج حادثه دیگر نترسید دلم
که دید دست خدا را به هر جا، نشان
اگرچه عدم زد در مسیر لبخندزمان
نگاه لطف خدا بود مرا سایبان
چه خوش بود دل آنکس که جان را سپرد...
در حاشیهی آسمان، نامهایی خفتهاند که زمین، شناسنامهشان را نخواند… اما تاریخ، با اشکِ احترام، بر پیشانی لحظههاشان بوسه زد.
من، در هیبت زنانهای از حیا و سیاهی چادر، به تماشای جلال بینامی ایستادهام… و کاشیهای فیروزهای گواهند: هنوز میشود به قداست اندیشید، وقتی واژه، جرئتِ توصیف ندارد.
آنان رفتند،...
درون رنج، زاده شد دل انسان
میانِ داغ، سر نهاد به طوفان
به کبد، آری، آفرید ما را حق
که راهِ حق نگردد از غم آسان
ز رنج و درد، راهِ کُهن به نور است
که بیمشقت، آسمان نباشد جان
اگر نبودی این تعب، نمیجُستیم
کلید رازهای پردهپنهان
چه میدانی؟...
دلم شبیه رودِ روان سوی دریاس
ت که سر به پای گنبد نوری ز اشک و دعواست
مسیر قم، مسیر طواف دل است و جان
میان ازدحام، دلم سوی آسمانهاست
نشستهایم به امید اشفعی لنا
به لب دعا، به دیدهی ما اشک یکتا است
به سینهمان فقط نفسِ توسل است...
دلِ دنیا، به روی سیلِ نابودی، بنا هست
ولی یک کارگر، بر روی هر پُل، میدرخشد
به گاهِ رفتن از: دنیای فانی، مثلِ ماهی
نگاهش، تا افقهای پُر از گُل، میدرخشد
پ. ن:
پیامبر اکرم (ص):
«کسی که از راه حلال در طلب دنیا باشد و قصد او (از کار...