متن زیبایی وصف ناپذیر

چرا وقتی چیزی زیبا می‌بینم، نمی‌تونم نگم؟
چون زیبایی وقتی گفته نشه، انگار نفسش بند میاد
و دلم نمی‌خواد هیچ لحظه‌ای بی‌صدا از کنارم بگذره.
اگه رژت، رنگ مو یا ناخن‌هات دلنشین باشه، می‌گم
بی‌خیال لول و کلاس،
فقط برای اینکه صادقم و صداقت خودش زیباست.

حضورت داشتنت از همین راه دور هم
نهایت خوشبختی است
تو دلخوشی واژه هایی
به شعر شدن
وااای که چقدر دلنشین و زیبایی
بگذار بگویم
دیشب که خواب بودی
قاصدک ها حرم نفسهایت
را آوردند
شب بو ها مست شدند
ماه گونه هایش گل انداخت
و من شدم همان مجنون...

تو همچون گوهری، تو جانِ جـانی

فــراتـر از ســــخـن یا هـــر بـیانی

برایم هرچه هستی، هر کِه هستی

بــدان تنــــها امـیــــدم در جـهانی

این شهر من است و وجب به وجبش را دوست دارم. تپه ی پشتش، ایوان سرتاسری دور عمارت، دو جوی آب دو طرف خرند،آن دو تا درخت نارون دم باغ، نارنجستانش را که نارنجهایش را خودت با دست خودت کاشته ای، آن درخت "هفت نوبر" را که خودت هر سال...

زیبایی‌ات را باید با نبض شمرد،
با بوسه، با اشک،
نه با کلمات…
کلمات از پس تو برنمی‌آیند.

اگه حال دلت خوبه
بدون حال منم خوبه
یه حسّ نابِ زیبایی
رو قلبم مشت می‌کوبه

دمیده از دل ماه خدا ماه دل آرایی
از این پس شام یثرب می‌شود با او تماشایی

فدک در خود نمیگنجد فلک در شادی وشور است
زمین با شوق میگردد به دور چشم شهلایی


تمام شهر را عطر گلاب ناب پر کرده ست
بهاری با خود آورده ست پیغام شکوفایی...