شنبه , ۱ دی ۱۴۰۳
ماهقرص بی قراری آسمان« شبی یکعدد »...
پنبه کرد زمین هر چه رشته بود آسمان...
آسمان هیچ محدودیتی ندارد... من هم همینطور....
بوی ماه میدهی در آسمان من بمان...
اُردی بهشت/آسمان را بادکنک چید/تولد گل...
یک دوست به زیرِ آسمان نیست......
آسمان ستاره چینگیسوان سیاهت...
صورت ماهتبه آسمان سیاه افکارم نور می پاشدمثل ماه...
صید دریای خیالخوشبختیهفت رنگآسمان....
شعرهایم تا آسمانبرایت قد می کشندباید روح بزرگی داشته باشی...
حالا که آمدیحرف ما بسیار...وقت ما اندک...آسمان هم که بارانی ست...
وقتی به آسمان نگاه میکنمزیباترین ستاره‌ی دنیا را می بینمیعنی تو...
کسی که بهشت را بر زمین نیافته است، در آسمان نیز نخواهد یافت...
زمین، عروس شد و آسمان به حرف آمدچه شادباشی از این خوبتر که برف آمد...
رفتی و آسمان به حرف آمدتو نبودی چقدر برف آمد...
که دی سوار شد و آسمان به حرف آمدو پشت بند دوتا ابر تیره برف امد...
پرواز بوسه است/شب های آسمان/ستاره های دنباله دار...
پرسه می زنددر مرز آسمانقاصدک تمبر ندارد!که به مقصد برسد....
رهایم نکناین بال و پرآسمان نمی خواهدآغوش تورهایی من است...
برای زنده ماندن دو خورشید لازم است :یکی در قلب ، دیگری در آسمان ......
در آسمانم بمان من ماه رابا تو می شناسم...
خدایا آسمانت متری چند؟ ؟دیگر زمینت بوی زندگی نمیدهد.....
تو ستاره ام باش..!قول می دهم یک عمر؛آسمانِشب هایت باشم.....
واسه کسی خاک گلدون باش،که اگه به آسمون رسید،بدونه ریشه اش کجاست......
صبح سرآغاز عشق است آسمان خورشید را در آغوش میگیرد من تو را ......
برایم بخند️برایم که میخندی چشم هایت که هیچ آسمان هم زیبا میشود .....
و بیابانزیر سایه ی درختو سار کوچکیغنوده بر رویای آسمان...
آسمان چشمانت را ...برای کسی کهمعنی نگاهت را نمی فهمد ابری نکن...!...
*تو* که باشی هوای قفس از آسمان وسیع تر است...
فقط به آسمان تجلی قلب تو خیره می شوم و آرام میگیرم...
آرزویت را بر آورده می کندآن خدایی کهآسمان را برای خنداندن گلی می گریاند...
در آسمان خبری از ستاره من نیستکه هر چه بخت بلند است عمر کوتاه است...
تو آسمان منیجز پناه آغوشتبرای بال و پرموسعت پریدن نیست...
آسمان فرصت پرواز بلندیست ولی...قصه این است چه اندازه کبوتر باشی...
