آنهایی که حرکت نمی کنند، نمی توانند از زنجیرهایی که بر پاهایشان است، آگاه شوند.
خلاء....نبودن جاذبه نیست ! چشمان بسته توست ... که مرا دچار بی وزنی میکند !
گیسوان تو شبیہ است بہ شب؛ اما نہ شب ڪہ اینقدر نباید بہ درازا بڪشد خودشناسے قدم اول عاشق شدن است واے بر یوسف اگر ناز زلیخا بڪشد
مسافرِ چشم‌به‌راهی‌های من بی‌گاهان از راه بخواهد رسید. ای همه‌ی امیدها مرا به برآوردنِ این بام نیرویی دهید!
بدین افسونگری, وحشی نگاهی مزن بر چهره رنگ بی گناهی شرابی تو, شراب زندگی بخش شبی می نوشمت خواهی نخواهی
پایان نمی پذیرد شورِ حزینِ سرمست حُسنْ ابتدا ندارد، عشقْ انتها ندارد
منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن...
نهان در زیر دامن، آتش سوزان نمی ماند تو ای سوز محبت، عاقبت رسوا کنی ما را
دنیا به دور شهر تو دیوارْ بسته است هر جمعه راه سمت تو انگار بسته است کى عید میرسد که تکانى دهم به خویش؟ هر گوشه از اتاق دلم تار بسته است...
با من هزار نوبت اگر دشمنی کنی ای دوست هم چنان دل من مهربان توست
هرچه میخواهمت از یاد برم ممکن نیست من تو را دوست ندارم ؛ اگر بگذاری ...............؟
شنیدمت که نظر می‌کنی به حال ضعیفان تبم گرفت و دلم خوش به انتظار عیادت...
هنر عشق فراموشی عمر است، ولی خلق را طاقت پیمودن این صحرا نیست
تو خود ای گوهر یک دانه کجایی آخر کز غمت دیده مردم همه دریا باشد
دیگری نیست که مهرِ تو در او شاید بست چاره بعد از تو ندانیم بجز تنهایی........
نَگردم گِرد معشوقی که گِرد دل نمی گردد!
سعی کنید تا قبل از اینکه روزگار شما را تغییر دهد، خودتان تغییر کنید تغییر اگاهانه همیشه نتیجه بهتری از تغییر اجباری دارد.
««آرامش»» محصول تفکر نیست. آرامش هنر نیندیشیدن به انبوه مسائلیست که ،،، ارزش فکر کردن را ندارند..
هیچوقت حسرت زندگی آدمایی که از درونشون خبر نداری نخور هر قلبی دردی دارد فقط نحوه ابراز آن فرق دارد بعضی ها آن را در چشمانشان پنهان میکنند و بعضی ها در لبخندشان
اگر قضاوت نکردی دروغ نگفتی خود را برتر ندیدی زور نگفتی حسادت نکردی دیگران را بخشیدی محبت کردی خوبی و کمک به دیگران کردی آن وقت میتوانی بگویی من قلبم پاک است!!
(برای کسانی که به شماحسادت میکنند اینگونه دعا کنید) پروردگارا اگر در این جهان کسی هست که تاب دیدن خوشبختی مرا ندارد چنان خوشبختش کن که خوشبختی مرا از یاد ببرد
از زندگی آموختم تا باکفش کسی راه نرفتم؛ راه رفتنش را قضاوت نکنم…
آری! بیش از اندازه دوست داشتن بیماری ست.. نباید بیش از اندازه دوست داشت.. مردم به آن احتیاج ندارند مزاحمشان می شود!
بگذارید هر کسی به آیین خودش باشد زنان را گرامی بدارید فرودستان را دریابید و هر کسی به تکلم قبیله‌ی خویش سخن بگوید آدمی تنها در مقام خویش به منزلت خواهد رسید...
