متن کوتاه آغوشت

...پناهم بده به مرز آغوشت
زمستان است و دلم هوای بهار میخواهد

من
از دنیا
نمی خواهم
مگر
گرمای آغوشت .
حجت اله حبیبی

به جهنم
بگذار در آغوشت
بسوزم

عطر آغوشت
رازِ نفسهایَم
و
چشمهایت
شروعِ عاشقانه هایم.

آغوشت
هر چهار فصل
"تابستان" است...

شبیه قایق سرگشته ای رهایم کن
میان تنگه ی جغرافیای آغوشت

نام دیگر تو
جادوگر قرن است
وقتی اینگونه مرا
غیب می کنی
در آغوشت...

بی خیال
سرمای زمستان
آغوشت چهار فصل
بهار من است....

چقدر به هم می آییم
مثل همین آغوشت
به دستانم...

دلباز ترین
کوچه ی دنیاست
بن بست
آغوشت ...

نام دیگر تو
جادوگر قرن است
وقتی اینگونه مرا ..
غیب می کنی در آغوشت!!

امروز عجیب هوس کرده ام
در آغوشت ...
"مرداد" را مزه کنم.!

آغوشت
امن ترین پناهگاه من است
بازوانت را
به تن هیچ غریبه ای نسپار

آغوشت همانند جنگ ویتنام است
هرکه رفت
یا برنگشت،
یا اگر برگشت دیوانه بود

همچون آفتاب
بر شاخه ی گیلاس تنم بتاب
تا در اردیبهشت آغوشت
شکوفه دهم...

در آغوشت نفس هایم
پراز موسیقی عشق اند...

در آغوشت می میرم
تو قبرم را تنگ تر کن

تمام جغرافیای سرزمین من
فاصله میان فلات آغوشت
و پهنه ی خیالم است

بکش مرا در آغوشت
از بهشت
داشتن همین چند وجبش
برایم کافیست

آغوشت
فصل نمی شناسد
همیشه گرم است...

ندارم خواب آرامی مگر در کنج آغوشت
بیا درمان بکن این شب نخوابی های دائم را

جناب شعرهای من حواست هست دلتنگم
برای حجم آغوشت تمام عمر می جنگم

قرنطینه کن مرا در آغوشت
این روز ها شدید نیازمند توام

آغوشت به من جان تازه میدهد دلبر جان