جهان بی عشق چیزی نیست جز تکرار یک تکرار
جهان اعتبارش را به چشمهایش فروخت که دنیا بی نگاهش مفت نمی ارزد.
جهان کوچه سبز پیوندهاست بهشت خدا پشت لبخند هاست
جهان استوار نمی ماند مگر با سری خمیده بر روی شانه ی کسی که دوستش داریم…
زین پیش اگر نصف جهان بود ، بعد از این با تو شود تمام ِ جهان اصفهانِ من
تو بخند... من قول میدهم... تمام جهان را برایت برقصانم
کسی که کار جهان لنگ می زند بی او فرشته نیست، پری نیست، حور نیست، زن است همسر عزیزم مادر فرزند دلبندم ،روز زن و روز مادر مبارک
این جهان با تو خوش است
زیبا ترین جای این جهان ایستادن در کنار تو...
کدام پل در کجای جهان شکسته است که هیچ کس به خانه اش نمی رسد
کجای جهان بگذارمت،تا زیباتر شود آنجا؟
جهان با تو برایم زیباست
تمام جهان را بگردم بازجگر گوشه ام تویی
یک تو آزردی مرا و یک جهان شادم نکرد... .
جهان راهم بگردم هیچکس برایم تو نمیشود
مرهمِ جانِ خستگان ، لعلِ حیات بخشِ تو ... دامِ دلِ شکستگان طره‌ی دلربای تو ... در سر زلف و خال تو رفت دل همه جهان کیست که نیست در جهان عاشق و مبتلای تو
گویند که‌عُشّاقِ‌جهان‌عقل‌ندارند یعنی‌توخری،من‌به‌مراتب‌ز‌توخرتر!
تا جهان برپاست مرا عشق تو بس است
دزدیده اند از لب تو خنده را مگر؟ با اخم خود کجای جهان را خریده ای؟!
جهان پیشینم را انکار میکنم جهان تازه ام را دوست نمی دارم پس گریزگاه کجاست اگر چشمانت سرنوشت من نباشد؟
بی تو تقویم پر از جمعه بی حوصله هاست و جهان مادر آبستن خط فاصله هاست
یک جهان بر هم زدم از جمله بگزیدم تو را من چه می کردم به عالم گر نمی دیدم تورا...؟
چقدر جهان می تواند زیبا باشد ، اگر در آن فقط هنر و لذت و عشق وجود داشت ...
منشین با دو سه ابله ، که بمانی ز چنین ره تو ز مردان خدا جو ، صفتِ جان و جهان را
