پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
شب از سکوت لبریز، آسمان منتظر ستارهغم در نگاهش، گویی رنجور و بیقرارهستاره ها در گذر، آسمان شب شادمانمنتظر ماه، در دلشان شور و شوق و ایمانماه می رسد، شادمانی در قلب ستاره هادور ماه می چرخند، با شور و با نوامی درخشند و چشمک می زنند، با تمام وجودگویا نغمه عشق می خوانند، در سکوت شب و دودشب با تمام غم، با ماه و ستاره ها زیباآسمان پر از شور، گویی شده یک تابلو نقاشیمن در سکوت شب، غرق در این زیباییمی سرایم غزل عشق، با شور ...
سکوت شب زیباستاما خطرهاش ترسناکمراقب سکوت شب خودباشیم..........
پای سکوت شب را به میان نکش! اگر تمام دنیا هم آرام باشد اما تو نباشی در سر من غوغاست خواب غیرممکن! نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده...
.آمدی و رفتی...مثل سنگی که به برکه افتادو به هم ریخت سکوت شب را.... .من اگر ماندم و دلخوش به نگاهت بودمراز چشمان تو را فهمیدمکه به هر کس افتاددل و دینش همه به یغما رفت.....من به زیبایی مهتاب قسم خوردم و به تلخی این خاطره ها...به غروبی که گذشتبه طلوعی که دمیدبه صدای شبِ تنهایی و غمکه به جایی نرسیدکه تو برمیگردیو من از هجمه ی تنهایی و بی مهری این شهر شلوغمی توانم به جهان تو پناهنده شوم.......
