متن اعظم کلیابی

خسته ام
خزیده چون کبوتری درقفس

درنایی تازه از کوچ پنجره ها از راه رسیده...

گویا پرستویی هستم که به شوق بهار تمام آسمان را شقایق چیده...

خسته ام
انقدر خسته ...
که دلم میخواهد ، خواب ابدی تعبیر پلک هایم باشد...
میدانی ...
دنیا با من نساخت
با ما...

دور تو میگردم و انگار دوری دورتر
با همه اهل تواضع با منی مغرور تر


اَجر دارد. خنده. بر لب های غمگین آوری
لب ولی تا میگشایی میشوی ماجور تر


میشود هر. هوشیاری بی شک از چشم تو مست
از خماری که شد از انگور هم انگورتر

گفته ای می...

تقدیم‌ به دکتر حسنا محمد زاده

رد پایت گم شده در کوچه ی سبز بهار
باز هم حرفی بزن شعری بگو از آن دیار

از دل حسنای عاشق ،از نگاه حجم سبز
از پری روز ، از زن آتش ، از نگاه انتظار

هر چار فصل، ایران من هم چون بهاران است
اما یقینا شهر گل در چل حصاران است

🌿💕

خوشا به بختِ بلندم که در کنارِ منی
تو هم قرارِ منی هم تو بیقرارِ منی

هر چه نزدیکت شدم، قلبت شد از من دورتر
با همه اهل تواضع. با منی مغرور تر

بیشتر از پیش احساس رهایی میکنم
هر چه در آغوش گرمت میشوم محصور تر


من به هر ساز تو میرقصم تو هم پس شاد باش
من که با هر ساز دارم مینوازم شورتر...

گلپوش حریری از بهشت است حجاب
نازل شده تا شأن تو معلوم شود

چشمم به راهِ تو، دلم در اضطراب است
این فاصله یادآور رنج و عذاب است

لحظه به لحظه میشمارم روزها را
در کشور روحم پس از تو انقلاب است

بر آب و آتش میزنم وقتی. نباشی
یک چشم من خون است یک چشمم گلاب است

دور تو میگردم تمام روز...

به دریا میزنم دل را
نیازی نیست ساحل را
من از طوفان نمیترسم
چو آغوش تو را دارم

در دلت هیچ کسی غیر مرا راه مده
جزتو هم هیچ کسی در دل این عاشق نیست

دوباره خانه ی حیدر شده است بیت النور
ز نور تو متجلی شده است وادی طور

تو آمدی و در آن شب سرور بر پا شد
همای صبح سعادت نصیب دنیا شد

در آسمان ولایت هلال کرد طلوع
ستاره ای که ندارد زوال کرد طلوع

اُمامه دسته گلی مثل ماه...

بازم تو خونه مون میدون جنگه
پدر سر درد داره مث  هرشب
نشسته پای دار قالی مادر
داره می‌بافه غم می‌سوزه از تب

دوباره صحبت تیر و تفنگه
پدر افتاده یاد جبهه و جنگ
بازم دلتنگ دریای جنوبه
مث یه ماهی توو تُنگ دلتنگ

هوای خونه طوفانی و سرده
مث...

آرامشم بودی تو را گم کرده بودم
پلکی زدم، دیدم تویی بودونبودم

باران زد و عطر تو را پیچاند در شهر
فهمید باران، عاشق بوی تو بودم

از خاک‌ها سربرکشیدم، غنچه کردم
شعر قشنگ نوبهاری را سرودم

بی‌بادبانم، در مسیر صخره‌هایم
تو ناخدایی کن به دریای وجودم

نام تو شد...

بهار در رمضان آمد و بهاران شد
فضا چو گلشن جنت شکوفه باران شد

تبسم ملکوت و نسیم گلشن دوست
نصیب و قسمت پاکان و روزه داران شد

افتاده به سر شور وهوای رمضان
از،راه رسیده ربنای رمضان

از،پا قدم ماه پر از برکت وخیر
سبز است زمین به پیش پای رمضان

یک ماه پر از خیر وسعادت آمد
در ماه خدا ماه شفاعت آمد

مهمان شده ام به سفره ی رحمت حق
ماهی که درآن اصل ضیافت آمد

چشمم به راهِ تو، دلم پُر اضطراب است
این فاصله یادآور رنج و عذاب است

لحظه به لحظه میشمارم روزها را
در کشور روحم پس از تو انقلاب است

جانم تویی ای گل ولی از،دست دوری
یک چشم من خون است یک چشمم گلاب است

دور تو میگردم بخواهی یا...

باید که راه خانه‌ی ما را بلد باشی
آیین و رسم دلبری‌ها را بلد باشی

پیراهن عشق و جنون را پاره کن یک شب
خوب است حاشا چون زلیخا را بلد باشی

از گرم و سرد زندگی راه گریزی نیست
باید که این گرما و سرما را بلد باشی

دنیا...

این پرچم قشنگ تمام وجود ماست
هر رنگ ان سرشته ی با تاروپود ماست

در راه دین و پرچم سبز و سفید و سرخ
جان میدهیم چون همه ، بود و نبود ماست

سرخش نماد خون شهیدان سرفراز
سبزش نماد ذکر وقیام و قعود ماست

رنگ سفید مظهر صلح است...

چشمم به راهِ تو، دلم پُر اضطراب است
این فاصله یادآور رنج و عذاب است

لحظه به لحظه میشمارم روزها را
در کشور روحم پس از تو انقلاب است

جانم تویی ای گل ولی از،دست دوری
یک چشم من خون است یک چشمم گلاب است

دور تو میگردم بخواهی یا...

میروی ، چون زلزله خانه خرابم  میکنی
مثل  شمع بزم غم هر لحظه آبم میکنی

ای دهانت خمره و لبهای من جام شراب
با خودم گفتم مرا غرق شرابم میکنی

در خیالم بود در مهمانی آغوش خود
روی دستانت شبی آرام خوابم میکنی

مانده ام درحسرت گرمای احساست چرا
باز،هم...

من ریشه دارم در دیار محتشم، سهراب
فیض وکلیم ومقبل و مشفق از،آن ماست

هر چار فصل، ایران من هم چون بهاران است
اما یقینا شهر گل در چل حصاران است

عهد بستم که دگر از،تو نگویم سخنی
بی خیالت شده ام ...شعر تو را می‌خواند