بیو چامک

شفاف م
بی لکه
دیده نمی شوم

و دیگر به آسمانت نخواهیم رسید
نه من و نه حتی چکاوک
و ابرها نیز؛ تا همیشه،
بر این سوگ خواهند گریست.
شیما رحمانی

و در آخر؛ پیله، حُکمِ عفو داد
وَه چه زیباست؛همآغوشیِ پروانه و شبنم بر گُل
✍شیمارحمانی

عشقِ تو؛ شَعشعه ای در ظلمت
خوبِ من؛ جَذبه فراوان داری
شیما رحمانی

نور دیده ام
بودی
رفتی
جهانم تاریک
شد

آذر تقوی زاده

دوام نیاورد
با پیشانی یلدا
بخت پاییز

یلدای موهایت
هرگز مباد
بدست باد

نزدیک ترین حس
دوری دست های
گرم تو

درقصر شیرین
مى افتد گاهى
اتفاق تلخ

دستان ماه کوتاه
نوازش نمی شود
گیسوان شب

به جهنم
بگذار در آغوشت
بسوزم

پایدار است

سامانه دلتنگی

تا آمدنت

زمستانی
ورق میخورد

تقویم سرنوشت

پاییز غمگین شد
روزها
کوتاهی
کردند

انارهای کال

در انتظار رسیدن دستانت

او عروس خیال تو
و تو داماد خیال من

مسافران شب راهی سفرند ؛ سفری رو به سحر

وجدانی
سفید دارد
دستان پینه بسته حقیقت

جا مانده
رد نگاهم
بر ماه ِ برکه ی آرزوها

به زانو کشید
شب را

شب های
قدر

بی شعور است
بال پرواز
.
گنجشک دل

روز
یا
شب
هر دو زیباست
در چشم خدا

تنی
به آب شعر زدم
شُر...شُر

اشک

خاطراتِ نگاهِ شیرین
یادگارِ چشمانِ عسلی