شعر امید

اگرچه از درِبسته پُر است دنیایم
ولی کلیدِخیالت ،امیدِمن شده است

بر من گذشت سالی، پر از درد و غم و شادی
گه افتادم، گهی برخاستم در راهِ شادی
زخم آمد بر دل و جانم، ولی مرهم شد آخر
که هر ویرانه‌ای را عشق، روزی باز بنهادی

در این ره سخت کوشیدم، سکوتی را به جان کردم
به منطق دل سپردم،...

آه ای دل آشفته،در این جنگل تیره آرام بگیر.

شاید فردا خورشید تابان بیاید

با نوری گرم بر سر زمین.

غمها را بشوید،چون جریان آب.

و نغمه های غمگین در دل شب خاموش شود.

در دل طوفان هم نبض زندگی جاری است.

با هم بخوانیم سرود زندگی را،

در زیر...