شعر امیدبخش

اگر سختی برایت گشت تکرار
نخور غم؛ چون خدایت هست دلدار

به دستِ لطفِ بی حدّ و، شمارَش
عطافرمایدت خوبیِ بسیار

آرام باش، هر چه شود خود به جای خویش
طوفان اگر رسد، رود آن بر رهی ز پیش

باید که در هجومِ بلا قد برافرازی
در پیچ و تاب حادثه، با صبر چاره‌ جویش

هر سو هزار راه و نگاهی به پشت سر
دل را اگر ز وهم رهانی، شود...

ای انسان، اگر داری دلی از مهر و دلسوزی،
جهان را گلشنِ عشق و وفا کن، غرق در روزی.

به دستت شاخه‌ای از مهر، در چشمت صفا بنشان،
که دنیا بی‌کران اما تهی از عشقِ هر روزی.

اگر بینی که افتاده‌ست دستی در دلِ طوفان،
مرو بی‌اعتنا، برخیز، برگردان ز...

آدمی به امید زنده است
به اینکه دوباره صبح خواهد شد شب
به اینکه دوباره سبز خواهد شد دشت
به اینکه دوباره باز خواهد شد در
به اینکه زمستان، چمدانش را خواهد بست
و زمین، لباسِ خوش رنگِ نو عروسِ ایلیاتیِ بهار را به تن خواهد کرد
آری، آدمی به...

باران به تو نشان دهد آن دانه ها که کاشتی
نیکیِ تو به آدمِ درمانده گم نمی شود