متن غمگین و تنها

نمی‌دانم که گودال تنهایی چقدر عمیق است!
لیکن، هر چه بیشتر فرو می‌روم،
سقوطم بیشتر است.
خداوندا!
تو تنهای تنهایان آسمانی و
من تنهای روی زمین!
به کجایی که به دیدارت بیایم؟!

وقتی که بغض
قلم می‌شکند،
سکوت
روی سطرها می‌نشیند،
و کلمات
میان خطوط خاموش
گم می‌شوند.
حالا من مانده‌ام،
با دلی که هیچ واژه‌ای
تمامش نمی‌کند.

دره ی بی توبودن...

آن‌قدر عمیق است که

من از همین جا تنهایی را با تمام وجودم حس میکنم

تنهایی، سایه‌ای سنگین بر قلب،
زمزمه‌ای خاموش در سکوت شب. 

در میان جمع، اما بی‌صدا،
در میان هیاهو، اما بیگانه. 
هر نگاه، عبوری سرد،
هر کلام، پژواکی دور. 

دل، آغوشی می‌خواهد که نیست،
صدایی که در سکوت گم شده. 

تنهایی، باران بی‌پایان یک دل شکسته، 
تنهایی، سکوتی که درد را...

چقدر عذاب آور است.
آینده ای که تو در آن سهم من نباشی.

روزگارم سخت تر از سخت شد.
خاطراتت وقتی از خاطر گذشت.

تنهام انقدر تنها که صدای سکوت دل را میشنوم.

اگه احساس کردین،
به جائی تعلق ندارین،
باید خیلی سریع اونجا رو ترک کنید،
حالا میخواد،
خونتون باشه، یا شهرتون باشه،
و یا قلبِ یه آدم