متن فقدان

همیشه میگن تنها چیزی که برای آدم میمونه خودشِ ولی این روزها به این نتیجه رسیدم
با رفتن یکسری از آدم ها حتی اون خودِ آدم هم باهاشون رفتنی میشه و قلبی جا میمونه که دلتنگیش تمومی نداره‌...
اون دلتنگی مثل نفس کشیدن گاهی بالا و پایین میشه اما همیشگیه،گاهی...

شهریارَم
رفتی و شهرِ دلم بی یار کردی
هر چه گفتم من بمان
اما تو بر راهِ خودت اصرار کردی
بودنت دنیایِ من بود
رفتنت اما؛ چه زود !
دیدی آخَر؛
قلب و روحِ دخترَت تب دار کردی؟!
برایِ پدرم🖤

ای آسمان، بگو که چرا تیره گشته‌ای؟
در سوگ او نسیم شدی، خیره گشته‌ای.

اسفند ماه آمد و دل سوخت همچو شمع،
آه ای زمانه، از چه تو این‌گونه گشته‌ای؟

زن‌دایی مهربان که چو خورشید روشنی،
خاموش گشت و رفت، تو ای ماه، خفته‌ای؟

دلتنگی‌ام چو موج، به ساحل نمی‌رسد،...

نگران نباش دوست من
از اینکه به آغوش مرگ رفت وتو تنها مانده ای
ویا به نوعی دیگر تنهایت گذاشته و ترکت کرده است
وتو هیچ نمیدانی
سرنوشت برایت چه نگاشته بود
به گمانم زمان با تو بودن به همان مقدار، تقدیر بوده است.

وَ قَالَ علی علیه السلام: فَقْدُ الْأَحِبَّةِ غُرْبَةٌ
غربتی است فقدان عزیزان
حکمت 62 نهج البلاغه ج ۱ ص ۴۷۹
باب ترک دوستان و تنهایى

هیچ کس از نبود رابطه ی جنسی نمی میرد/ ما از فقدان عشق است که می میریم