متن پارو

دل به دریا زدم وخون غزل پارو شد

چه شود حک بشود مطلع او بر کفنم

پاروی روی موجِ تنهایی /
از هر طرف بازیچه ی درد است...
«آرمان پرناک»

چه بارها که قایق رانی را دیدم
و دلم خواست هنگامی که اختیار زندگی ام به دست خودم باشد، از او تقلید کنم
که پارو رها کرده،
به پشت در گودی کف قایق خوابیده
و آن را به دست آب سپرده بود،
چیزی جز آسمان که آهسته آهسته بالای سرش...

چه کنم با دل سرد تو به جز خو کردن
برف دی را چه نیازی ست به پارو کردن

کوچه‌
به‌ کوچه‌
تمام‌ روز‌ را‌
رقص‌ پا‌ می‌ کند‌
پدر‌
باپارو‌ //

زنگ کاردستی

یا پارو می‌ساختم یا نردبان


آقای شرقی می‌گفت:

نردبان و پارو

نشانه ترقی و ثروت است

_یادش به‌خیر_

حال در پشت‌بام خانه‌ای

برف پارو می کنم

و نردبان، وسیله‌ای‌ست

که مرا به پایین می‌برد!