متن نردبان

بودن
عالمی دارد
نردبان بودن
عالمی دیگر.


نردبان شدم
که دیوارهای طرد به من تکیه دهند
از من بالا روند
و سایه‌ی سرخ‌ترین سیب تاریخ را
از گوشه‌ی ذهنم بربایند...

بیا پایین!
از نردبانِ ذهنِ نیوتن
بیا پایین!
سیبی بالا انداخته ای
که نمی رسد
می کالَد
که نمی چرخد
می چرخانَد
که نمی افتد
بالاتر می رود!!
«آرمان پرناک»

سکوت
نردبان ترقی
و
سکوی پرواز آرزو هاست .
حجت اله حبیبی

آرزوهایت بلند بود
دست های من کوتاه،
تو نردبان خواسته بودی
من صندلی بودم

با این همه
فراموشم مکن
وقتی بر صندلی فرسوده ات نشسته ای
و به ماه فکر می کنی

شبی عاقبت
دختر خورشید را خواهم دزدید
و به جنگل خواهم گریخت...
سالهاست
به نردبانی بلند
می اندیشم!

آخرین پله که رسید زن را کوچک دید
زن کوچک نردبان را رها نکرد
زن کوچک بزرگ بود

نور در کاسه مس ، چه نوازش‌ها می‌ریزد
نردبان از سر دیوار بلند ،
صبح را روی زمین می‌آرد ...

گاه گداری ....

نردبان می گذارم

بروم پیش خدا

تا ببینم چه خبر است؟

خیالت دامنم را می گیرد...

* پای لنگ*


سنگ های سیاه
نردبان رویا

زنگ کاردستی

یا پارو می‌ساختم یا نردبان


آقای شرقی می‌گفت:

نردبان و پارو

نشانه ترقی و ثروت است

_یادش به‌خیر_

حال در پشت‌بام خانه‌ای

برف پارو می کنم

و نردبان، وسیله‌ای‌ست

که مرا به پایین می‌برد!