متن کبود

چشم‌هایت
شکنجه‌ام می‌کنند
از وقتی آن‌ها را
به دیگری بخشیدی
شلاق نگاهت
نه تنها تنم
که تمام زندگی‌ام را
کبود کرده است

رگ هامان کبود

ببار خودکار!

بغض کبود آسمان ترکید،
و تو خوش شانس ترین ستاره ی دنباله دار شدی ...

هراسناک تر از کور شدن، نابینایی من است بعد از آن شب.
روحم درد می کند.
احساسم تیر می کشد
ناچارم به قدم زدن در هراسی که با تاریکی می آید
با روشنایی نمی رود
.
خاطراتم کبود است
.

کبود و سرخ و بنفش و ...
هزار رنگ تر از این
جناب جنگ! بفرما
جهان قشنگ تر از این

خیالت بود

اشکهایم ...

بنفشه؛
دامن کبودش را پهن کرده بود

لبهایِ بهار

می سوخت....

مرد خوب همیشه دوجاش باید کبود باشه:
یکی چشمش
یکی هم روی دستش...
صبح که داره میره هرچی خانومش گفت محکم بزنه رو چشمش و بگه رو چشام خانومی
شب که میاد یهو محکم بزنه رو دستش و بگه ای داد بیداد یادم رفت...

-دستات چرا کبودن؟!
+چیزی نیس،با دیوار دردودل کردم

تا نیاراید گیسوی کبودش را به شقایق‌ها
صبح فرخنده در آیینه نخواهد خندید ...