متن اشعار سید محمدرضا شمس

(عید سعید فطر مبارک باد.)

ماه رمضان، ماه مصفای خدا رفت
آن ماه مصفای پر از نور و ضیا رفت

ماه رمضان، طی شد و آمد مَه شوال
ماه شرف و منزلت و قدر و بها رفت

ماهی که در آن معجزه‌ی حق شده نازل
با شوق و نشاط آمد...

(وداع با ماه مبارک رمضان)

«خداحافظ»

الا ای ماه مِهر و رحمت و غفران، خداحافظ
که در قدرِ تو نازل شد ز حق قرآن، خداحافظ

ضیافت بود و ما مهمانِ این خوان کرم بودیم
الا ای ماه جود و نعمت و احسان، خداحافظ

همه لبریز بودیم از معاصی و خطا...

(وداع با ماه مبارک رمضان)

(ماه رحمت)

اندک‌اندک ماهِ رحمت، رو به پایان می‌رود
رو به پایان ای دریغا ، ماهِ غفران می‌رود

ماه فیض و طاعت و ذکر و مناجات و دعا
ماه زهد و پاکی و تقوا و ‌عرفان می‌رود

ماه خودسازی انسان، در کلاس مَعرفت
ماه دوری‌کردن...

(فروردین)

موسم فرّخ فروردین است
فرصت نسترن و نسرین است

رستخیزی‌ست دگر، فصل بهار
که مصفا و بهشت ‌آیین است

کِلک نقّاش ازل را بنگر...
گر تو را چشم حقیقت ‌بین است

آفرین‌ بر قلم صنعش باد
پرده‌ای زد که بسی رنگین است

بس درخشان شده هر جا ، بینی...

(اَللّٰهْمّ عَجـّـِـل لِوَلٖیّکَ الْفـَــرَج)

« بهــــار »

اندک اندک، آمده از ره ، بهار
تا کند دشت و دمن را گل‌عذار

می‌زند شانه به گیسوی چمن
با نشاط و خرّمی، دست بهار

ابر رحمت می‌چکد بر بام شهر
می‌شود جاری دوباره جویبار

غنچه‌ها گل می‌کند بار دگر
می‌شود خرّم بساط...

(شب قدر)

شب قدر است و من قدری ندارم
چه سازم؟ توشه‌ی قبری ندارم

شب عفو است و محتاج دعایم
ز عمق دل ، دعایی کن برایم

اگر امشب به محبوبت رسیدی
خدا را در میان اشک ، دیدی

کمی هم نزد او یادی ز ما کن
کمی هم جای...

(اَللّٰهـْـمّ عَجـّـِـل لِوَلٖیّـکَ الْفـَــرَج)

عیـــد آمد و ما بــدون تو غـــم داریم

در سـیـنه‌ی انتظــــار ، مـــاتـــم داریم

گـل کـرده اگرچـه دشـت و بسـتان اما

ای رونــق بـوسـتان، تـو را کـــم داریم

سید محمدرضا شمس (ساقی)

سال نو مبارک باد.

سال ماضی با تمام معضلاتش رخت بست

گرچه پشت خلق، زیر بار مِحنت‌ها شکست

ای خدا در سال نو ، تغییر دِهْ ، احوال‌ خلق

تـا مبـادا آبــروداری ، دهـــد عـــزت ز دست .

سید محمدرضا شمس (ساقی)

«اَللّٰهْمَّ عَجّلْ لِوَلٖیِکَ الْفَرَج»

با چشم اشکبــار و دلـی غــرق سـوز و آه

آغــاز سال نــو، شده با «قـــدر» هم‌پگـاه

در ابتدای سال «پدر» چون رَوَد به عرش

تــا انتهـــای ســال، می‌آیــد «پسر» ز راه؟

«اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یٰا حَسَنَ بْنَ عَلِی الْمُجْتَبیٰ»

(یا کریم اهل‌بیت)

گُلی، از گلشن طاها ، شکوفا شد چه زیبا شد
گلستان جهان زین گل مصفّا شد چه زیبا شد

دو نیمه چونکه شد ماهِ خدا، در آسمان عشق
مَهی تابنده تر، از ماه، پیدا شد چه زیبا شد

امامِ مجتبی...

«اَللّٰهْمَّ عَجّلْ لِوَلٖیِکَ الْفَرَج»

(لایق دیدار)

کاش، این جمعه مرا لایق دیدار کنی
دیده در دیده‌ی این عبد گنهکار کنی

ای طبیب دل من، کاش بیایی و دمی
نظری بر دل این خسته‌ی بیمار کنی

بکشی دست نوازش به سرم تا که مرا
از گران‌خوابِ پُر از دلهره، بیدار کنی...

«اُمّ‌‌المؤمنین حضرت خدیجة‌الکبری»

(عزای خدیجه)

مانده فلک محو در عطای خدیجه
حاتم طی، مات در سخای خدیجه

همسر پیغمبر است و مفخر نسوان
به به ازین قدر و اعتلای خدیجه

حضرت زهرا که هست مظهر عصمت
هست ز دامان با حیای خدیجه

در کرم و صدق و باوفایی و همت...

(سجده‌ی اخلاص)

دل اگر پاک نشد سوی تو راهش ندهند
برگه‌ی عفو به دستش ز گناهش ندهند

آن کسی که شده آلوده به‌دریای گناه
نم اشکی به تبرّک، به نگاهش ندهند

سرِ شب تا به سحر گر که بگوید: «الغوث»
چون دلش پاک نگردیده، پناهش ندهند

تا که بر دوش...

«شَهْرٌ رَمَضانَ الّذی اُنزِلَ فیهِ الْقُرآنُ»

(ماه خدا)

مژده یاران که ز رَه، ماه خدا آمده‌ است
ماهِ دلدادگی و مهر و وفا آمده‌ است

ماهِ صیقل زدن روح و دل زنگاری
ماهِ تسبیح و مناجات و مه بیداری

ماهِ تنزیل کتاب احدیت، قرآن
ماهِ جاری شدن رحمت و ماهِ...

(ماه رحمت)

رمضان ماه عبـادت بوَد و صوم و صلات

مــاه پـاکیـــزگـی نفـس و نـــزول بــرکـات

مـاه دلدادگی و رحمت و احسان و زکات

مـاه غفـــــران الهــــی و قبـــول حســنات

(حلول مـاه رمضــان مبـارک باد)

بَـه بَـه ز شمـیــم مُشکبـــوی رمضــان

نشـناس سر از قـدم به‌سوی رمضــان

دریــاب فضــایلـی که دارد ایـن مـــاه

تـــا غـــم نخــوری در آرزوی رمضــان

ألسّلامُ عَلَیکَ یا بقیةاللهِ فی أرضه)

گفتم نگاهی می‌شود، شاها به این سائل کنی؟
گفتا که باید سال‌ها ، در راهِ ما منزل کنی

گفتم که منزل کرده‌ام، عمری به راهت ای صنم!
گفتا که باید بیش ازین، ما را به خود مایل کنی

گفتم که ماهِ من تویی، در...

(او خواهد آمد)

او خواهد آمد تا دهد گـرما به دل‌ها

او خواهد آمد تا دهد پایان به سرما

او خواهد آمد تا جهان سامان بگیرد

او خواهد آمد تا دهد بر عشق، معنـا

(یا اباصالح المهدی ادرکنی)


سمندِ عاطفه زین کن بهار می‌آید

بهارِ عشق ، درین شوره‌زار می‌آید

بدان امید ، که آید امید منتظران

نشسته‌ام به تماشا که یار می‌آید


سید محمدرضا شمس (ساقی)

(مجلس رندان)

درآن محفل که بوی خدعه و تزویر می‌آید
یقیناً مَعرفت، در آن مکان، کم گیر می‌آید

نمی‌دانم چرا هرجا که حرفی از وفا باشد
به چشمم چهره‌هایی مملو از تزویر می‌آید

مکش بالا خودت را با تزاویر و ریاکاری
که فوّاره پس از بالانشینی، زیر می‌آید

مباش اهل...

(هجمه ی تقدیر)

بیهوده غم مخور که دلت پیر می شود
دل پیر اگر شود، ز جهان سیر می شود

گوشه نشین شود ز غم روزگار سخت
در خود فرو ، ز هجمه ی تقدیر می شود

مقراض حالتی شده از غصه، ناگزیر
با یار ، در تعارض و درگیر...

(اندوهِ مسلمان)

چو دریایی که خشکی بیابان را نمی فهمد
کویر تشنه لب، معنای باران را نمی فهمد

کسی که سفره اش رنگین شده از خون محرومان
گرسنه حالیِ درمانده ی نان را نمی فهمد

نگر بر چهره ی محتاجِ قوتِ لایموتی که
ز رنج زندگانی، خوانِ الوان را نمی...

(نماز)

می تراود نور ایمان از رخ ِ اهل نماز ...
با صداقت با خدا چون می کند راز و نیاز

صید گوهر می کند انسان به هنگام سجود
غرق در بحر الهی، گر که گردد در نماز

از پلیدی می کند دوری دلی که شد عجین
با نماز، البته...

*اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلٖیِّکَ الْفَرَج*

بیا که خانهٔ جهان، خراب شد نیامدی!

جهان بدون روی تو عذاب شد نیامدی

نقابِ چهره را فکن که طاق شد توان ما

اگرچه کرده های ما حجاب شد نیامدی

سید محمدرضا شمس (ساقی)