متن تک بیت

اثر ظلم محال است به ظالم نرسد

ناله پیش از هدف از پشت کمان می خیزد

در هوس عشق توام که تو را یافته ام
کوهی از عشق تورا ساخته ام

آرزو مُرد و جوانی رفت و عشق از دل گریخت

غم نمیگردد جدا از جانِ مسکینم هنوز...

دختری از امت عیسی دلم را برده است

یا محمد، همتی ده تا مسلمانش کنم

تو گر گناه من شوی توبه نمیکنم ز تو
جام لبت بنوشم و باز گناه میکنم ...

ساوه مشهور به انار است و بَم به رطبش
یار ما نیز ، به شیرینی مرموز لبش

رفت حاجی به طواف حرم و باز آمد
ما به قربان تو رفتیم و همانجا ماندیم

عاشق کشی ، دیوانه کردن ، مردم آزاری
یک جفت چشم مشکی و اینقدر کارایی

عطر گیسوی تو پر کرده هوارا ، نکند
لای موهای خودت ، قمصر کاشان داری

مرا به هیچ بدادی و من هنوز برآنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

دختری از امت عیسی دلم را برده است
یا محمد، همتی ده تا مسلمانش کنم

بر دیدهٔ من خندی کاینجا ز چه می گرید
گریند بر آن دیده کاینجا نشود گریان

آنک به دل اسیرمش در دل و جان پذیرمش

گر چه گذشت عمر من باز ز سر بگیرمش

صبر پرید از دلم عقل گریخت از سرم

تا به کجا کشد مرا مستی بی امان تو

موی سر کردم سفید اما خیالت در سر است
آتشی پنهان ته این توده ی خاکستر است

دو عالم را به یک بار از دل تنگ

برون کردیم تا جای تو باشد

از رهگذرها غیر اندوهی نمی ماند
از خرمن گل های بادآورده جز بویی

دکتر که دید اُفت فشارم همیشگی است
دست تو را گرفت و به دستم فشار داد

من در غم تو؛ تو در هوای دگری!
دلتنگِ تو من، تو دلگشایِ دگری!

چه غریب ماندی ای دل! نه غمی ، نه غمگساری
نه به انتظار یاری ، نه ز یار انتظاری

قصه ی روز و شب من سخنی مختصر است، روز در خواب و خیالاتم و شب بیدارم...

مثل هر سال که جا مانده ام از عُشّاقًت

دیده پر اشک و دلی کلبه ی احزان دارم

افسانه ی حیات ،حرفی جز این نبود
یا مرگ آرزو یا آرزوی مرگ

تو از خیام من از حافظ، یکی ساعد یکی سعدی

غزل بی وقفه می خواهم، بخوان از شاعر بعدی

ارس آرامی