قلبم ندا کرد ای صنم بر من ستم ها کرده ای گفتی تویی دنیای من ما را که تنها کرده ای گفتم تویی عشقم ولی جانانه بودن بهتر است ای عشق من غافل شدی خود را تو رسوا کرده ای افسانه ام لیلای من رفتی چرا از یاد من جانانه...
نبودم؟! دلداده و دیوانه ات بودم، نبودم؟! پابند دام و دانه ات بودم، نبودم؟! چون باد سرگردان تمام کوچه ها را آواره ی کاشانه ات بودم، نبودم؟! همصحبت فصل بهار و بید مجنون گلواژه جانانه ات بودم، نبودم؟! در سایه سار زنبق پر پیچ و تابت لبریز عطر شانه ات...
. ترا می خواهم ای جانانه ی من ترا می خواهم ای آغوش جان بخش ترا ای عاشق دیوانه ی من...
. به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد هزار جان گرامی فدای جانانه ️️️
خانم آن نیست که جانانه و دلبر باشد... خانم آنست که باب دل شوهر باشد...
بخند! آنقدر جانانه که دل تمام ثانیه‌ها شاد شود.. این نهایت مهربانی توست در حق دنیایی که در برابر حجم غم‌هایمان کم آورده!
هر کسی یک دلبر جانانه دارد من تو را ...
هر کسی یک دلبر جانانه دارد من تورا ...
تا عطر تنت اینجاست نبضم به تو وابسته ست با بوی نفسهایت، جانانه شدن با من...
لایق پرستش است کسی که در این بی مهری ها جانانه محبت میکند !
آدم باید یا عاشق باشد یا یک رفیق ناب داشته باشد! پاییز و حال و هوای جانانه اش به کنار... اما صدای خش خش برگ ها زیر پای دو نفر که باشد معجزه می کند!
ای عزیز جان..!! به جانم قسم ، اگر جانانه دوستم بداری؛ از جنون گذشته و برایت جان میدهم...!
لایق پرستش است کسی که در این بی مهری ها جانانه محبت میکند
️لایق دوست داشتن است ️کسی که در این بی مهری ها ️جانانه محبت میکند
تا عطر تنت اینجاست نبضم به تو وابسته ست با بوی نفس هایت، جانانه شدن با من
