چه کیفی میداد اگر من شاگرد نانوا بودم و تو نزدیک افطار با لباس های رنگی در صف نان می ایستادی. هرچند که صف بر هم میریخت دست و بالم را میسوزاندم و از اوستای نانوا بدو بیراه میشنیدم اما همه ی اینها ارزش آن لحظه را داشت که در...
ببخش که زبانم نچرخید بگویم دلتنگی امانم را بریده، که دوست داشتنت از عمیق ترین لایه های دلم برآمد، پرید توی گلوم و نتوانستم تحویلت دهم... من آدمِ دوست داشتن های پرسر و صدا نیستم آرامم؛ ساکت؛ کمی خجالتی این یادت باشد، آدم های آرام رازهای پرآشوب دارند و تو...
هر چه از من فاصله میگیری من...، کمتر لبخند میزنم بیشتر بغض میکنم کمتر فراموشی میگیرم بیشتر افسوس میخورم کمتر فریاد میزنم بیشتر سکوت میکنم کمتر نفس میکشم بیشتر غرق میشوم بگذریم...!!! کم یا زیاد دیگر فرقی نمیکند وقتی تمامِ من لبریزِ از تو ست
این بار میخواهم از آرزوهایم بگویم آرزوهایی که یک عمر بی رحمانه سرکوبشان کردم،من از آدم ها به خود پناه آوردم و ترجیح دادم آرزوهایم را در صندوقچه دلم پنهان کنم تا شاید کسی،روزی،آن ها را درک کند ... ۲۱ سال گذشت! اما هیچکس نیامد یا بهتر بگویم هیچکس نفهمید...
ازت نمیگذرم از خودم میگذرم از اطرافیانم میگذرم از زندگیم میگذرم ولی .... محاله از تو بگذرم...️ ️
حتی یک نفر در این دنیا شبیهِ تو نیست نه در نفس کشیدن نه در نفس نفس نفس زدن ونه از قشنگی نفسِ مرابَندآوردن...️ ️
دوست داشتم آینه باشم تا چهره ی تو به وقتِ شادی، در من نقش ببندد. یا باران باشم بر کویرِ ناامیدی ات ببارم، و قلبت را مملو از نور و امید کنم. یا عطر موردعلاقه ات باشم، و تو را تنگ، در آغوش بفشارم! خودکاری که با آن می نویسی...
محبوبِ من! بیا شعر شویم و قافیه هایش را از خوشبختی بدزدیم. بیا به آغوش هم بپیوندیم تا به دریا ریخته و تسکین یابیم. بیا روزها پرواز را یاد بگیریم و شب ها از همیشه مطمئن تر شویم که تمرین مان تا ابد ادامه خواهد یافت ... بیا زیرِ نور...
گاهی بی هوا دلم هوایش را می کند هوای او... اویی که هیچوقت هوایم را نداشت...
تو باید باشی تا کم نیاورم! باید باشی تا فراموش نکنم؛ نفس کشیدن را... عشق را... زندگی را...! بودن را... تو باید باشی تا حریرِ نگاهت را بپیچم، دورِ تنهایی هایِ دلم و دلگرم شوم! باید باشی تا دلم آسمان را پرواز را لمس کند... نفس بکشد... برایِ همیشه! من...
می ترسم آنقدر دوستت بدارم که خدا شک کند شروع عشق واقعی از ما بوده یا آدم و حوا
وقتی تو نیستی شادی کلام نامفهومی ست ! و دوستت می دارم رازی ست که در میان حنجره ام دق می کند ... . و مَن چگونه بی تو نگیرد دلم اینجا که ساعت وآیینه و هوا به تو معتادند ...!؟ .
ببخش که زبانم نچرخید بگویم دلتنگی امانم را بریده، که دوست داشتنت از عمیق ترین لایه های دلم برآمد، پرید توی گلوم و نتوانستم تحویلت دهم... من آدمِ دوست داشتن های پرسر و صدا نیستم... آرامم؛ ساکت؛ کمی خجالتی... این یادت باشد، آدم های آرام رازهای پرآشوب دارند و تو...
تو هر دقیقه و هر ثانیه در ذهن و یاد من هستی اما، اگر بخواهی می توانی امشب را نیز در کنار من صبح کنی
عشق ماندن میخواهد یک نفر که پای دلت بماند نه حرف هایت.... .
می دانم یک شب از حوالی خواب هایت خواهم گذشت و دهان گشوده ی شب را به بوسه ای طولانی خواهم بست... ️️️
تعهد داشتن قشنگه حتی تعلق داشتن ! اینکه بدونی مال کسی هستی سهم کسی هستی و اونم مال توعه وحق توعه مهم نیست این تعهدامضابشه توکاغذیانه اصلش جای دیگه سندخورده،توی دلاتون️ ️️️
تغییری نکرده ام هنوز همان مرد عجیبم همانی که برایت آوازهای عاشقانه می خواند همانی که برایت عصر پنجشنبه هارا ابداع میکرد همانی که برایت سفر می ساخت همانکه تمام فالهای قهوه اش را تعبیر بودی هنوز تغییر نکرده ام
یادداشتی جالب خواندم که می‌گفت: « ارنست همینگوی در هنگامِ نوشتنِ کتابِ پیرمرد و دریا، مریض شده و به پزشک مراجعه کرده، تشخیصِ پزشک، دریا زدگی بوده درحالیکه از جایی که ارنست بوده نزدیک ترین دریا در فاصله یِ دو هزار کیلومتری بوده است» یعنی وقتی کتاب را می‌نوشته، غرق...
دوستت دارم و ای کاش این جمله هم پیگرد قانونی داشت دستم را می گرفتند و به دستت می رساندند…!
یک زن تمام زیبایی اش را مدیون مردیست که عاشقانه آنها را می بیند ️️️
آغوشِ تو مترادفِ امنیت است... آغوشِ تو ترس‌هاےِ مرا می‌بلعد... لغت‌نامہ‌ها دروغ می‌ڪَفتند ! آغوشِ تو یعنی پایانِ سردردها... یعنی آغازِ عاشقانہ‌ترین رخوت‌ها... آغوشِ تو یعنی من خوبم...
عاشق که شدی کم نگذار… فکرت قلبت زبانت همه ات را تقدیمش کن به عشق سیاست ، نمی آید …!
باید قبول کرد بعضی از کارها مردونست... مثلِ دوست داشتن یک زن!
