متن رضا حدادیان

بگذار چشمم ماه کامل را ببیند
پنهان مکن در پرده نیم دیگرت را!
رضا حدادیان

تا کی به آتش می کشانی دفترت را؟
گلبرگ های کوچه باغ باورت را
رضا حدادیان

شاخه
شکسته شکسته
با باد حرف می زند.
رضاحدادیان

لب پنجره ی چشمم
تقویمی بی فصل را
ورق می زند
باد.
رضاحدادیان

باد
تا می رسد به گیسوان تو
در دام می افتد.
رضاحدادیان

در هیاهوی امواج
صخره
تنها سکوت میکند
رضا حدادیان

جاده
چمدانش رابست
اما نرفت
دست دلت را خوانده بود
رضا حدادیان

با رفتن ماه
تنها
نبض پنجره بود
که ایستاد.
رضاحدادیان

شاخه
تا سر بر شانه ی باد گذاشت
شکست.
رضاحدادیان

برای گفتن حرفی که در دلم مانده ست
به چشم های زبان بسته ام زبان بدهد
رضا حدادیان

عروس آینه مانند بیست  سالگی ام
دوباره  هدیه به من چهره ی جوان بدهد
رضا حدادیان

چراغِ چشم تو مثل ستاره قطبی
به جاده ی  شب من  راه را نشان بدهد
رضا حدادیان

سبد سبد اعجاز نفس کشیدن تو
مسیح وار، به گلهای مرده جان بدهد
رضا حدادیان

چه می شود که زمانه به من زمان بدهد
تمام بود ونبود مرا تکان بدهد
رضا حدادیان

ابر
سر می کشد دریا را
اما
قطره ای نم پس نمی دهد
به کویر.
رضاحدادیان
شعرکوتاه
۱۴۰۲/۳/۲۲

گردبادی آمد و با دستمال اَبری اش
ماه  از  تخته سیاه آسمانم پاک شد.
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۳/۲۲

پلک وا کردم ،پُراز فریاد شد آیینه ام
پلک بستم،چشم های بی زبانم پاک شد
رضا حدادیان
۱۴۰۲/۳/۲۲

تا تبرها چشم وا کردند در آغوش باغ
شاخه،شاخه  تک درخت نیمه جانم پاک شد رضا حدادیان
۱۴۰۲/۳/۲۲

دفترم دریا شد امّا با عبور موج ها
دست خطِ  کشتیِ بی بادبانم پاک شد
رضا حدادیان
۱۴۰۲/۳/۲۲

خواستم چیزی بگویم که وجودم خشت،خشت
پُرشد از دیوار و درهای جهانم پاک شد
رضا حدادیان
۱۴۰۲/۳/۲۲

نقطه چین جای تمام سطرهایم را گرفت
خواستم چیزی بگویم که دهانم پاک شد
رضا حدادیان ۱۴۰۲/۳/۲۲

سطر اوّل، پلّه پلّه نردبانم پاک شد
سطر دوّم ، ردّپای آسمانم پاک شد
رضا حدادیان ۱۴۰۲/۳/۲۲

بادیدن چشمهای دریا غم خورد
آرامش روزگار او برهم خورد

پاپس نکشیدصخره،هرچند که او
ازجان موج،سیلی محکم خورد

رضاحدادیان
رباعی از کتاب سرقرار باران

ما هردو با شکوفه همدم بودیم
هرثانیه بیقرار شبنم بودیم

مانند انعکاس جنگل در آب
عمری من وتو قرینه ی هم بودیم.

رضاحدادیان
رباعی
از کتاب سرقرارباران