شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
برگ زمین خویش باش◇◇◇◇گوهر دُردانه و نقش نگین خویش باشدست انگشترفروز آستین خویش باشعمر کوتاه بشر سرمایه ی فردای اوستمیزبان لحظه های نازنین خویش باشپرتو آئینه از خوب و بد تصویر ماستهمدم و همراه قاب راستین خویش باشاز قناعت مور تسلیم سلیمان هم نشدپادشاه مرز و بوم هندُچین خویش باشماه و خورشید فلک بازیگران صحنه اندچهلچراغ پرتو افشان جبین خویش باشآسمان هم محو نجوای امید رویش استشاخه نورسته و برگ زمین خویش باشبخشش ...
هنوز زمستان دست های زن خواهش و رویش...
ای رویای سپپده دمانبی تو هیچمبا من بمانیبه مرگ خوش می پیچم!بسان رویش ریشه در بهاران...
دانه هایی از عشق کاشتم و خوشه هایی از غم برداشتمخیانت ، تکرار و رویش نفرت . . ....
مهر، ماه رویش نور و حرارت دانایی است.فرا رسیدن بهار تعلیم و تربیت بر معلمان و اساتید،باغبانان بوستان علم و دانش و گلهای شکفته گلستان مهر دانش اموزان عزیز مبارک...
صدای گام هایی کوچک به گوش می رسد؛ صدای شکفتن و جوانه زدن، صدای رویش و رُستن، صدای پای بهار، صدای پای مدرسه می آید. بهار دانش مبارک...
