متن زندگی

زندگی می گذرد و غم امروز تجربه فردا می شود، زخم ها درس های زندگی می شوند، شادی ها خاطراتی خوش بجا می گذارند، لحظات ناب به سرعت و لحظات توان فرسا به ندرت می گذرند،
آری زندگی پر از شگفتی های نامحدود است و هر لحظه ما را به...

وقتی دلت گرفته برو زیر باران بزن زیر گریه انقدر هق هق کن تا خالی بشی از اینهمه درد ومشکلات تازه کسی نمی فهمه گریه کردی فکر می کنند زیر باران خیس شدی بعدش خودت خشک کن برای خودت یک استکان چای بریز وبخند والا زندگی همینه

اما برای شادمانی
سیاره ی ما
چندان آماده نیست!
خوشی را باید
از چنگ روزهای آینده بیرون کشید.
در این زندگی، مردن دشوار نیست
ساختن زندگی بسیار دشوار است.

شما آدمِ بدی برای داستان هیچکس نباشید
اجازه بدید آدم ها هنوز باورشون راجب
بودن آدم های درست رو از دست ندن
چطور بگم ؛شما زخم هزار و یکمین،آخرین
اعصاب خوردی روز یک شخص،عامل
سردرد و بی حوصلگی نباشید .اگه بقیه
انتخاب میکنن که روحِ آدم ها رو رنج بدن...

بار دیگر چشمهایش را گشود این زندگی

ای دلیل روزهای خوب من صبحت بخیر

بهزادغدیری

زندگی پازلی بیش نیست…
گذاشتن تکه ای ب اشتباه پازل را دگرگون می کند..
با دقت پازل های زندگی را ب هم وصل کنیم..


المیراپناهی درین کبود دانش اندوخته ی روانشناسی

از لحظه لحظه زندگی لذت ببریم ..

در ثانیه ای دیگر شاید نفسی برای زندگی کردن نباشد..

نویسنده:المیرا پناهی درین کبود

من می توانم بدون تو هم زندگی ای عادی داشته باشم،
می توانم بخندم، برقصم، با آرامش فنجان قهوه ام را بنوشم،
من فراموشی را بلدم، جا گذاشتن خاطرات در گذشته را خوب یاد گرفته ام؛
من در این روز ها دروغ گفتن را هم یاد گرفته ام، آنقدر خوب...

بهتر است بگویم خیالی در بیداری بود.
خیال زیبا که مرا به اینجا رساند.
راه بسیار ناهموار بود و پستی و بلندی های زیادی داشت؛
اما با همه سختی ها،شکست ها، ناراحتی و ناامیدی ها، من تسلیم نشدم و برای ساختن زندگی دوست داشتنی ام تلاش کردم.

در این دریای بیکران زندگی گاهی ما به امواج پرتلاطم آن برمی خوریم و با دردسرها و سختی ها دست و پنجه نرم می کنیم و گاهی ممکن است در این راه مواج از تلاش ناامید شویم و تا مرز غرق شدن هم برویم.
اما این دریا همیشه مواج نمی...

نزدیک عید که میشه علاوه بر خونه تکونی دلمون رو هم بتکونیم ، بدی هارو فراموش نکنیم اما ازشون درس بگیریم و رها کنیم تا روی دلمون سنگینی نکنن
رها کنیم ؛
اون آدمی رو که همیشه به سمتش دویدیم ، منتظرش موندیم ، نگران و دلواپسش شدیم ، سعی...

همینه زندگی.
روزهای تکراری،
همراه درد و غم ها
و گاه شادی های ناپایدار.
و یک آن... تمام میشود!

✍معصومه قبادی

برتراند راسل:

زندگی خلاصه ایست از:

ناخواسته به دنیا آمدن …
ناگهان بزرگ شدن، مخفیانه گریستن، دیوانه وار عشق ورزیدن و عاقبت در حسرت آنچه دل می خواهد و منطق نمی پذیرد، مردن!

زندگی ما کاملا منطبق با طرز تفکر ماست .
چنانچه می خواهیم در زندگی مان تغییری ایجاد کنیم ، می بایست طرز فکرمان را عوض کنیم .

لحظات زندگیم را چنان زندگی میکنم که هرگاه به زمان اجازه سخن گفتن داده شد بگوید؛ یکی هست که همیشه جلوتر از من و قشنگ تر از من زمان را به لحظه تبدیل کرد و گذشت.
۱۴۰۲/۱۲/۱۴مریم بیانی

ای کاشکی، با دل بفهمیم این که بی شک:
با عشق، غرقِ گُل، فضای زندگانی ست!

در بسترِ همواره مهرانگیزِ احساس،
امّیدواری، جان فزای زندگانی ست!

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک غزل)

در اوجِ هوهوی هیاهویی هوس ناک،
«هو» را صداکردن، صفای زندگانی ست؛

در نغمه های«بغ بغوی» یک کبوتر،
«بغ» را نواکردن، بهای زندگانی ست!

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک غزل)

آیا در نهایت، زندگی همین نیست:
ندیدنِ چیزی که درست جلوی چشمانمان است؟

_ویلیام گدیس
ترجمه ی حدیث باقری

هیچکس نمیداند فردا بوته های خار را چه کسی در زمین خواهد کاشت و نور را چه کسی درو میکند!

اما میدانیم فردا هم از پس هر زنده بودنی زخمی هست، شکستی هست ، اشتباهی هست و در نهایت ادامه دادنی هست.

امروز را مُرده ها نمیتوانند بخوانند ؛ پس...

ما باختیم زندگی را
چون هیچ کجا مکث نکردیم
زندگی نکردیم!!
شما نبازید
اگر عاشق شدید،کمی آرام تر....
مزمزه اش کنید اندکی...
بگذارید حتی
پرندگان سرگردان،درختان همیشه سبز، عابران تنها،
دکان های تعطیل ،کوچه های بن بست ببینند که عاشقید
در خلوت
میان شلوغی های فرساینده زندگی،
به آرامی،گره از...

اگر از من بپرسید خوشبختی را کجا میشود پیدا کرد
در جواب به شما میگویم
آنجا که با عقاید دیگران زندگی نکنید
اما بی احترامی هم نکنید .
.
عزیز حسینی

دلم در آرزوی دیدار تو می سوزد
هر لحظه ای که با تو هستم، به آسمان پرواز می کنم
در هر قدمی که با تو می رقصم، عشق تو را می جویم
به تو می گویم که تویی آفتاب زندگیم و تمامی شعله های آتش عشقم

با تو همه ی...

بسمه تعالی

اهلِ دل را عشق ، روزی میکند بیمارِ خود
دل که شد بیمار ، آسان می کند انکارِ خود

پیشِ چشمِ آینه ، هر کس خود آرایی کند
مثلِ گل غلطد به خون از سرخیِ دستار خود

در قمارِ زندگی ، لب را به آبِ تیغ شست
آن...

زندگى را باید از مادرم مى آموختم
که روزى هزار بار مى میرد و هنوز
از همه زنده تر است
آن قدر
که با چشم هایش
هر روز
مرا به دنیا مى آورد