متن سعدی

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی

غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

با دوست کنج فقر بهشت است و بوستان

گر در طلبت رنجی ما را برسد شاید
چون عشق حرم باشد سهل است بیابان ها......♡:)...

جان و تنم ای دوست فدای تن و جانت

مویی نفروشم به همه ملک جهانت

زمستان است و بی برگی بیا ای باد نوروزم

بیابان است و تاریکی بیا ای قرص مهتابم

ماهی که بر خشک اوفتد قیمت بداند آب را

روز وصال دوستان دل نرود به بوستان

یا به گلی نگه کند یا به جمال نرگسی

مرا به عشق تو اندیشه از ملامت نیست

تا قوت صبر بود کردیم

دیگر چه کنیم اگر نباشد

دلارامی که داری دل در او بند

دگر چشم از همه عالم فرو بند

ای یار جفا کرده پیوند بریده
این بود وفاداری و عهد تو ندیده

در کوی تو معروفم و از روی تو محروم
گرگ دهن آلوده یوسف ندریده

ما هیچ ندیدیم و همه شهر بگفتند
افسانه مجنون به لیلی نرسیده...

👤سعدی

شب نیست که چشمم آرزومند تو نیست
وین جان به لب رسیده در بند تو نیست
گر تو دگری به جای من بگزینی
من عهد تو نشکنم که مانند تو نیست

یارب از هر چه خطا رفت هزار استغفار

چه دل ها بردی ای ساقی به ساق فتنه انگیزت

دریغا بوسه چندی بر زنخدان دلاویزت

ترسم چو بازگردی از دست رفته باشم

گر ز آمدنت خبر بیارند

من جان بدهم به مژدگانی

در اندیشه ببستم قلم وهم شکستم

که تو زیباتر از آنی که کنم وصف و بیانت

همراه اگر شتاب کند همره تو نیست

دل در کسی مبند که دل بسته تو نیست

عمر ضایع مکن ای دل که جهان می گذرد

چه کرده ام که به هجران تو سزاوارم

روزگاریست که سودای تو در سر دارم

مگرم سر برود تا برود سودایت

خوشتر از دوران عشق ایام نیست

بامداد عاشقان را شام نیست

کهن شود همه کس را به روزگار ارادت

مگر مرا که همان عشق اولست و زیادت

هر شب و روزی که بی تو می رود از عمر

بر نفسی می رود هزار ندامت