متن سهراب سپهری

شور میشود
هر چشمی که تو را میبیند

-آروین شاه حسینی

یاد من باشد ، هر چه پروانه که می افتد در آب ، زود از آب در آرم.
یاد من باشد کاری نکنم ، که به قانون زمین بر بخورد ...

درسرای ما زمزمه ای،درکوچه ما آوازی نیست

شب، گلدان پنجره ما را ربوده است

سهراب سپهری:

زندگی چون گل سرخی است
پر از خار و پر از برگ پر از عطر لطیف
زندگی جنبش و جاری شدن است از تماشاگه آغاز حیات تا به جایی که خدا می داند...

نه تو میمانی ،
نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند؛به تن لحظه ی خود جامه اندوه مپوشان...

چرخ یک گاری در حسرت واماندن اسب
اسب در حسرت خوابیدن گاریچی
مرد گاریچی در حسرت مرگ"

من چه سبزم امروز
و چه اندازه تنم هشیار است

در دلم چیزی هست،
مثل یک بیشهٔ نور
مثل خواب دم صبح

و چنان بی تابم،
که دلم می خواهد
بدوم تا ته دشت
بروم تا سر کوه...

زندگی رسم خوشایندی است
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ
پرشی دارد اندازه عشق
زندگی چیزی نیست که
لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود!


سهراب سپهری

بچه که بودم همیشه دلم میخواست راز بین گل شقایق و ادامه زندگی را بفهمم. چرا تا زمانی که شقایق هست باید زندگی کرد؟ مگر شقایق چه چیزی دارد که باید بخاطرش تمام سختی ها را به دوش کشید؟
در آن زمان هیچ تصوری از گل شقایق در ذهن نداشتم....

مزرعه زیر هجوم
و
مترسک، شب و روز
مترسک، جیغ و باد
مترسک، ترس و لرز
قارقار ... مترسک تنها
چه کسی جیغ مترسک را شنید؟

زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند
چای مادر، که مرا گرم نمود
نان خواهر، که به ماهی ها داد
زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم

زمین باران را صدا میزند ، من تو را

و چشم به راه صدایت خواهم ماند

زندگی رقص دل انگیز خطوط لب توست

و خدایی که در این نزدیکی است

لای این شب بوها، پای آن کاج بلند...

دیوار حاشا بلند ست
سهراب !
نسیم هم بتراود
نم پس نمی دهد

چه هوایی ؛ چه طلوعی ؛ جانم ...

باید امروز حواسم باشد

که اگر قاصدکی را دیدم

آرزوهایم را، بدهم تا برساند به خدا ...

پیله ات را بگشا
تو به اندازه پروانه شدن زیبایی

۱۵ مهر زادروز سهراب سپهری گرامی باد

و عشق
صدای فاصله هاست.
صدای فاصله هایی که
غرق ابهامند
نه ،
صدای فاصله هایی که مثل نقره تمیزند
و با شنیدن یک هیچ می شوند کدر.
همیشه عاشق تنهاست.
پانزده مهر ماه زادروز سهراب سپهری
گرامی باد

سهراب سپهری از نگاه غلامحسین ساعدی:

«خیلی آدم غریبی بود. عجیب چند چیز را دوست داشت: یکی خاک بود، یکی پیدا کردن رنگ... آدم حرّاف صامتی بود. هزاران کار کرد، ولی آدمی بود که هیچ وقت خودشو مطرح نمی کرد. و این آدم، یک دفعه می رفت اطراف کاشون و...

شاعر زیبا سخن میگه تا شقایق هست زندگی باید کرد

اما میشه برداشت کرد که اگر شقایقی نیست زندگی نباید کرد

دل ما سبز بود به خزان رسید میوه نداد باغ زندگی من

من از نوشتن می ترسم . با ترس به زیبایی و هنر نزدیک می شوم .

نه تو می مانی و نه اندوه ،
و نه هیچ یک از مردم این آبادی!
به حبابِ نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،!
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند،
لحظه ها عریانند. به تن لحظه خود،...

هر کجا هستم٬باشم

آسمان مال من است

پنجره٬ فکر٬ هوا ٬عشق

زمین مال من است

چشمها را باید شست

جور دیگر باید دید

چترها را باید بست

زیر باران باید رفت

“سهراب سپهری“

*شبتون بخیر *