شعر طنز

میان این شلوغی ها،دلم یک بوسه می خواهد
تمارض کن به غش کردن،نفس مصنوعی ات با من!

تبریک به هر که با فِرَش دل برده!
تبریک به تو، هموطنِ افسرده!
تبریک به ما که دیدنِ قیمتها
باعث شده پشمهایمان فِر خورده!!

بابک وهابی

ای دوست تورا به هرمکان می جستم
هردم خبرت ازین وآن می جستم
دیدم که بدون ماسک حاضرشده ای
خجلت زده ام کزتونشان می جستم

چنین گفت فردوسی پاکزاد
چو خواهی که هر دم بیابی مراد
بزن ماسک برچهره دستت بشور
سروکارتو تا نیفتدبه گور

کف کرده و بی اراده عاشق نشوید😁

بر دلبر پر افاده عاشق نشوید😂

پاییز همیشه فصل ویروس و بلاست😝

تست کرونا نداده عاشق نشوید😆

از ما گفتن بود😅😅
《همایون بلوکی》

چون تیر رها گشته زچله شده ایم
مهمان شما درشب چله شده ایم
ازبرکت این سفره الوان شما
تاخرخره خورده چاق وچله شده ایم

آنان که مخ است جای گچ در سرشان
دارند هوای پدر و مادرشان
از دورهمی، امسال می پرهیزند
تا که نشود یلدای آخرشان!

همجهت با باد باشی روزگارت بهتر است
حال و مالَت رو به راه و کار و بارَت بهتر است

جُفت شش می آوری در سایه ی هر دولتی
فوت و فنِ چرخش و تاسِ قمارت بهتر است!

این طرف با نانِ جو حفظ شعائر میکنی
آن طرف با آبجوخواری ویارت...

من دوست دارم از ته دل باجناق را

آن گونه که کباب بخواهد سماق را

هر طور هست شوهر خواهر زن من است

باید به او نشان بدهم اشتیاق را

برداشتم قلم که کنم ذکر خیر او

او می برد گمان که گرفتم چماق را

دعوت به خانه می کنم...

باجناق

کار راه انداز، عاقل باجناق
پیشرو در حل مشکل، باجناق

در عبور از پیچ و خم ها، شیب ها
خوب تر از سیم بکسل، باجناق

تازه از فامیل هم نزدیک تر
عنصری مطلوب و قابل، باجناق

هر چه خواهر زن بلا و ناقلاست
در عوض، همراه و همدل، باجناق...

تو عروس کسی اگر بشوی
ماسک را احتکار خواهم کرد
کرونا،موج سومش مانده
کشورت را مزار خواهم کرد

انقدر زدم به دست و بالَم الکُل
انگشت نمانده روی دستم بِلکُل!
فردا که بگیرم کرونا می فهمم
بی فایده بود و شده بودم اُسکُل

در شهر کمین کرده خطر ،خانه بمان
با هم سوزانده خشک و تر ،خانه بمان
وقتی همه در قبال هم مسئولیم
همت کن و این “سیزده به در “،خانه بمان

«به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست»/ که هر که ماسک نزد از قبیله ما نیست

به روز حشر اگر می روی به سمت بهشت/ دو بسته ماسک ببر احتیاط در این است

دل می رود ز دستم، صاحبدلان خدا را/ بی ماسک و ژل مریضی خواهد شد آشکارا

مرا می بینی و هر دم زیادت می کنی دردم/ چرا بی ماسک می آیی رفیق ناجوانمردم؟

ناگهان ماسک برانداخته ای یعنی چه؟/ مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه؟

«سعدی» که هوای باغ و بستان می کرد/ در روی زمین سفر فراوان می کرد
گر از «کرونا» شنیده بود اوصافی/ خود را به حصار خانه زندان می کرد!

هشدار! به دوستان خود غم ندهی/ بیماری و درد، جای مرهم ندهی
بی ماسک مرو ز خانه ات بیرون، تا/ ای جان! «کرونا» به خلق عالم ندهی

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاسک / بهر طلب طعمه پر و بال بیاراسک
بر بال و پر خود ژل و الکل زد و فرمود / امروز دهان همه مان صاف شد از ماسک
پایین تر از این گر بپرم از نظر تیز / بینم سرموی وزغی سوخته...

روز جهانی چپ دست ها مبارک

گفتم که هزار ایده در سر دارم
یک عالمه فکر بکر محشر دارم

من جزو اقلیت مشهورم و خب
باهوشم و ذهن جستجوگر دارم

گفتند چه فرقیست میان تو و ما
آرام بگو اگرچه باور دارم

خندیدم و آرام به گوشش گفتم
چپ دستم...

از کشف تو ای حضرت رازی همه راضی

این خیل عظیم متقاضی همه راضی

آقای معلم زتو ناراضی و بنده

غیر از من و آقای نیازی همه راضی

از کار تو ای ساقی پر کار محله

جمشید و فری فرخ و نازی همه راضی

شادند ز کشف تو دبیران و...

او که از رفتن تو سود زیادی برده
پدرم هست که از خرج عروسی، در رفت!