شعر عاشقانه

مثل گل عباسیِ در کاشی ها
باید تو کنار دل من باشی ها!
در دفتر لاجوردی ام خواهی شد
تک نقشِ ترنجِ توی نقاشی ها

اگرزیرباران رفتی؛چترباخودنبر،بگذاردستهای باران،گونه های زیبایت رابه جای من نوازش کند.

ای که سوزاندی دلم را بی ثمر شادی مکن
، من به خنجر خوردن از معشوقه عادت کرده ام ...... بابک حادثه

شب بود،
ابتدای هجوم تاریکی،
تلخی تازش غم ها بود.
جغدی
چون سایه ای شوم،
بر روی گردوی انتهای خانه بود،
کنار آرامش انگور.
شب بود،
ابتدای هجوم تنهایی،
روبروی جنگل خاموشی.
شبپره ای شکار خفاش شد،
در سکوت!
این تاریکی
این شومی
تا کرانه ی نگاه ادامه داشت.

در مجلسی بودم که استادم بی مقدمه امر کردند به بنده که فی البداهه و سریع فقط در یک بیت عشق را به تصویر بکش ، اینگونه سرودم :
بی ثمر در عمق یک هنگامه وحشت اسیر ،
بوی کافور و کفن ، اماااااااا ،،، هوایی دلپذیر
😍😍😍😍 بابک حادثه

در نهایت
تنها کسی که
می خواهم دل به دلش بدهم
تویی..
تو تغییر نور را در آسمان تماشا می کنی
من چشم های تو را

- اولگا بروماس

گر رقیبان رشته عشق من و تو بِدَرَند ،
غم مخور با گره نزدیک تر از قبل شویم ، ......بابک حادثه

دارد بوی (تو) می آید
نمیدانم چه کسی تو را به خودش زده

که مرا یاد لاله های گوش تو می اندازد

یادت می آید؟
من اسم این عطر را گذاشته بودم( تو)

اما روی شیشه اش نوشته بود
(آنجل)

محمودرضا عزتی
از کتاب پلیور زرد

از سوختن نگردید پروانه مظهر عشق

سر زد زِ پیله تا شد ، کِرمی بَدَل به گوهر

بابک حادثه

در دفتر صبح من سرآغاز   تویی
زیبایی  و دلربا  و با ناز   تویی

ای یاور و ای حبیب و ای جانانم
من  عاشقم  و  دلبر  طنّاز تویی

سجاد یعقوب پور

از تو خاطره ای با من است
که به بوی
گلاب و آویشن آغشته است
از تو خاطره ای با من است
که هر بار
طول این خیابان را کوتاه می کند

دلِ من دوست دارد ریش باشد
شبیه موج،پُرتشویش باشد

تو بی رحمانه زیبا هستی،ای ماه!
چگونه چشم من درویش باشد؟!
رضاحدادیان

چشمانِ محبوبم دو ستاره
و سینه اش گُلِ بهاری است



عبدالوهاب البیاتی
ترجمه ی عذرا جوانمردی

خیال می کنی
آواز خواندنم
از شادی ست؟
من
قناریِ کوچکی هستم
می میرم
اگر برایت آواز نخوانم

_عبدالوهاب البیاتی
_ترجمه : محسن آزرم

ای که پنداری بدون تو فراغت
می کنم

دور ازآغوش تو احساس کسالت
می کنم

گررسد روزی که ازکویت گذرافتد
مرا

می زنم فریادو از شوقم قیامت
می کنم

چین زلفت را دو دین و صدخدا
دیدم دگر

بعداین ازچشم هندویت اطاعت
می کنم

مردم چشمت مرا بیگانه انگارندو
من...

آنقدر دوستت دارم
که تشنه ام شود، چون آبی گوارا می نوشمت!
اگر گرسنه ام شود، چون برنج و خورشت کردی، عشقم را از تو سیر خواهم کرد.
اسمت را سر زبانم خواهم انداخت و
سر و صورتم را با نام مبارکت، متبرک خواهم کرد.
در کوچه و خیابان،
در...

مدتی ست کە چشم هایت در کوچەباغ چشمانم قدم نزدەاند
با نفس هایم عکسی نگرفتەاند
در گوشە ی چشم هایم ننشستەاند
گل های روحم را لمس نکردەاند و
در آغوش ترانە هایم بە خواب نرفتەاند،
مدتی ست رایحه ی راستین قصیدەام را نبوییدەای...
اما بدان که هنوز،
پیکرم باغی ست...

محبوبم!
آنگاه که چون رهگذری از کوچه عشقم می گذری
مهر و ناز و زیبایی، لبریز از وجودت را جمع می کنم و
در قلبم می گذارم.
تا که ره توشه ای شود، برای روزهای دور و دراز عاشقی.
مطمئنم روزی نیازمند نفس هایت خواهم شد و
مهر و محبتت...

اگر تو پرتوی خورشید بودی
به هیچکس نمی دادمت!
شب ها اسم تو را بر سینه ی تمام ستاره ها می نوشتم
و پیراهن نورانی تو را تنپوششان می کردم
و خودم هم در میان گرمای این عشق آب می شدم.






شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

سایه سار من است،
گیسوانت.
در سایه اش،
شادمانی هایم را پیدا می کنم...





شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

همه ی عاشقان جهان
حجله ی عشق خود را آذین بستند،
فقط من نتوانستم!
چرا که در آن زمان،
مشغول سرودن شعری برای تو بودم.


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

سرد است لباس گرم خود را تن کن
با هیزم عشق،،،آتشی روشن کن

دلگرم نوازش نگاهت هستم
از غرفه ی آرزویمان دیدن کن

✍بهناز محمدی (نازی م)


🍂🍁🍂🍁🍂🍁

می خواهمت به جان
در دل تویی نهان
ای حسرتت به دل ،مشک ختن تویی
چشم تو نرگسان،زیبای من تویی
مرز جنون من
رویای و عشق من
دارم تو را به دل دلدار مهربان
در شور هر غزل
نام تو هست عیان
رسوای عالمم، بی نام و بی نشان
خواهان...

من که جز شراره ی عشقت در دل ندارم
برای زندگی و دنیام تو را بر می گزینم