پیامک شعر

شاد بودن هنر است ، شاد کردن هنری والاتر

عشق کو تا گرم سازد این دل رنجور را

چون به لبش می رسی جان بده و دم مزن

تا نفس هست به یاد تو برآید نفسم

تورا جانم صدا کردم، ولیکن برتر ازجانی

گر هم گله ای هست ، دگر حوصله ای نیست...

ور تحمل نکنم جور زمان را ، چه کنم ؟

قلم به یاد تو در می چکاند از دستم

زنده ام تا در تنم هرم نفس های تو هست

مرگ می داند: فقط باید تو را از من گرفت

دلا خو کن به تنهایی
که از تن ها بلا خیزد

من و دل بریدن از تو؟
چه محال خنده داری...

غیر از خیال جانان، در جان و سر نباشد

که خاکم گل از آب انگور کن

در این سرما و باران یار خوش تر

عمر که بی عشق رفت هیچ حسابش مگیر

به انتظار نبودی ز انتظار چه دانی ؟

تو مرا جان و بقایی که دهی جان و حیاتم

یکی اینجا دلش تنگ است ! آنجا را نمیدانم !

وز چشم من بیرون مشو

ای مشعل تابان من ...

هر کجا وقت خوشی رو دهد آنجاست بهشت

دشمن دانا که غم جان بود
بهتر از آن دوست که نادان بود

صنما چه ماهرانه دل ببردی از ما

آنقَدَر محو تو هستم که ندانم چه شود در دنیا

خوشم من با غم عشقت
طبیب آمد جوابش کن

عشق با بوسه عمیق می شود
شعر با نگاهِ تو...