پیامک شعر

دوست داشتنت روح بود
که بر جان مرده ام
زندگی بخشید

شهد شیرین لبت باشد نباشد جای غم
چای تلخ غم کنارت می شود شیرین چرا؟

آنقدر شیرین زبانی در زبانم ذکر توست
تا دهانم وا شود می آورد اسم تو را

بهترین خلق جهانی نقص و عیبی در تو نیست
شکر می گویم شدی سهم دلم جانان ما

شاکرم من...

شعر
آخرین شفای اندوه
آدمی است...

بی قرار است
چشمان غزل
بی سایه

بادصبا

شعر بانداژ کردن زخم های روح است.

مردن عاشق ،نمی میراندش
در چراغی تازه می گیراندش

آهای بارون پاییزی
کی گفته تو غم انگیزی

گر بگویم که تو در خون منی بهتان نیست....

من به شوقی مواج
تو به نازی پلک پلک

از هزاران دل یکی را باشد استعداد عشق

نور نبود هر درونی را که در وی مهر نیست

چو دل در دیگری بستی نگاهش دار، من رفتم

ز جهان کناره کردم که تو در کنارم آیی

خودنمایی نکند هر که کمالی دارد

ای که هوای منی بی تو نفس ادعاست

گر هست جانی در تنم بهر تو می دارم نگه

آنجا که عشق خیمه زَنَد، جایِ عقل نیست!

تو عمر من و وصلت آسایش عمر من

راحت جانم توئی ای جان و ای جانان من

من و یک لحظه جدایی ز تو، آن گاه حیات؟

به لب آمده ست جانم، تو بیا که زنده مانم

ز معشوقان نگه کاری تر از حرف دلاویز است

آرامش است؛عاقبت اضطراب ها

آنکه خود را نفسی شاد ندیدست ، منم