متن کوتاه

پاییز
منطق ندارد

باچشمانِ سرمازده‌ات
فلسفه می بافد

.
بهانه‌ات گریه‌ی پاییز است
و من تمام این فصل
آلوده‌ی بغض پنجره‌‌ام

بهانه‌ات گریه‌ی پاییز است
و من تمام این فصل
آلوده‌ی بغض پنجره‌‌ام

عشق یعنی که دلت تنگ یکی باشد او.
بی خبر از حال این دلتنگیِ پنهان تو.

وعده ی دیدارمان باشد همان روزی
که از دلتنگی تو میرود جان از تنم.

بــــــی تـــــــو...
درگیر غم انگیز ترین حالت یک حال خـرابم.

می‌سوزد از فراق تو چون شمع، چشمانم

کاش نسیمی بوزد ، بَرَد از دلم آتش را

چه کنم دل من از تو رهِ پرواز ندارد

نه نسیمی ز تو آمد،نه پیامی ،نه نگاهی

در نگاهت خبری هست که جانم سوزد

لب اگر لب نگشاید، نگاهت راه من است

بعد تو بر هر چه پیش آمد ، من استادانه خندیدم،
تو گفتی میروم ، اما منِ دیوانه خندیدم..

نـفـس نـفـس هواے اوست،
کـہ میـבمـב بـہ جسم و روح و جان من.

باقیـہ عمرم حرام شـב،
בر پے בلتنگے هاے هر شب چشمان تو.

شب، پایان روز نیست.
آغاز فـصل جـבیـבے از בلتنگے ایست.

رفـتـے و با رفـتنت،
این هجـر بے پایان ما شـבت گرفـت.

پرده‌ی پنجره را کنار بزن،
تا که دست و بال روشنایی،
دستی بر رخسارم بکشند.

چقدر شیرین است،
تمام تلخی‌ها را عسل کرده-
زنبور خیال!

تابلوی زن،
قلمش را به دست می‌گیرد و می‌گذارد-
نقاش!

کوری بینا هستم،
بی‌عصا هم گام بر می‌دارم -
به نور روشنایی تو!

تو عاشق سنگی و
من هم ستیغ کوهم -
باغ پر از نسیم و لبخند است!

پا به پای هم می‌روند،
دستشان در دست هم -
روز و شب!

بی می مست توام،
ساز و آوازت، اصل و نسب من است -
ای فرهنگ کُردی!

پر از گرده‌ی گل دیدن است،
زنبورها به عسل‌اش تبدیل می‌کنند -
چشمانت!

من عاشق تو هستم
این گفتگو ندارد
این قلب پاره پاره
جای رفو ندارد

پنجـہ مے کشـב!
شاهین یاـבت
بر گنجشک خیالم
عجبببب شکارچی
ماهریست
او!!