متن روزهای تلخِ

امشب اهواز
در آغوش گرد و غبار خفته است
نه نفس می‌کشد،
نه به ما اجازه می‌دهد نفس بکشیم...
هوا،
پُر از غباری است که نه از خاطره‌ها،
که از روزهایی سنگین، بی‌صدا و خاموش،
بر دوش این شهر نشسته است.
شهر در سکوتی نابینا غرق شده،
و نگاه‌های مشتاق...

دیگه امسال نه سبزه میخوام نه تنگ ماهی
اگه عیدای قبلی اینا بودن چون تو بودی
سفره هفت سین من امسال دوباره
صورت ماه تورو بازم نداره

به خاطر م هست روزی را که حوصله خشمت تنگ شد و به من گفتی رهایم کن دیگر
و درمیان نفسهای مردمان شهر گم شدی
میدانستم مجنون دلت ردم را میگیرد
و دیدم روزی را که درشلوغی شهر،چشمانت به دنبال من می گشت

ولی من خودم را به خیابان هراس...

رفتن،سفر،عبور
دنیا کلافه است
این روزهای تلخ
وقت اضافه است

نشسته ام کنارِ پنجره
و باد می وزد ...
درخت ، می خرامَد از درون
و شاخه در عزای سیبِ چیده اش ؛
سکوت می کند ...
پرندگان چه بی ریا میانِ ابرها ؛
به اوج می روند !
و انزوای کوه ، بی صدا ؛
بغل گرفته آسمان شهر...