به خاطر م هست روزی را که حوصله خشمت تنگ شد و به من گفتی رهایم کن دیگر و درمیان نفسهای مردمان شهر گم شدی میدانستم مجنون دلت ردم را میگیرد و دیدم روزی را که درشلوغی شهر،چشمانت به دنبال من می گشت ولی من خودم را به خیابان هراس...
انقدر از هم دور نشین که وقتِ دلتنگی و خبر گرفتن با یک زنگ یا پیام حتمأ مجبور بشین که دنبال یک بهونه ی درست و حسابی بگردین..!
شده دردی به دلت ریشه کند آب شوی؟ همه شب با غم دلتنگی خود خواب شوی؟
