خسته ام از مردم نیرنگ بازِ هفت رنگ اندکی آرامشم در این جماعت آرزوست
من خسته از زمین و زمان هستم حتی من از خودم به خدا سیرم در یک غروب خسته ی تابستان در یک اتاق ساکت و دلگیرم مثل کسی که منتظر مرگ است در ساعتی که ساعت اعدام است دارم به مرگ می رسم انگاری از زندگی ؛ زمین و زمان...
امام علی(ع): از نیرنگ بپرهیز که خوی فرومایگان است.
از دروغ هایش از نیرنگ هایش خسته ام ... پس کو صداقت و محبت چرا اندکی محبت در میان دل مردم نیست چرا قطره ای از عشق در چشمان بنده هایت نیست همش دروغ پیدا است همش نیرنگ پیدا است ...
خدایا خسته ام ... از این زندگی ... از این دنیای به ظاهر زیبا ... از این مردم که به ظاهر صادق و با وفا ... خسته ام ... از دوری ...از درد انتظار از این بیماری نا علاج خسته ام از این همه دروغ و نیرنگ خسته ام ...
تو زمونه ای که نیرنگ و ریا شرط حیاته داشتن یه رفیق یکرنگ که پشتت باشه کیمیاست
کسی که رنگ پریدگی خزان را درک کرده باشد به نیرنگ گل های رنگ رنگ دل نخواهد بست به نامردانی چون تو دیگر دل نخواهم بست
