متن ارس آرامی

مِهر بر ما، مُهر و نشان از غم دیرین دارد

پاییز مبارک بر کسی که دلبر شیرین دارد!

ارس آرامی

بگذار کسی بیاید تا نرفتن را بلد باشد

ارس آرامی

شب های دراز بی عبادت چه کنم؟
طبعم به گناه کرده عادت چه کنم؟

گویند کریم است و گنه می بخشد
گیرم که ببخشد زخجالت چه کنم!؟

ارس آرامی

آفرین گفتن یک شهر به چه کارم آید

شعر گفتم تو بخوانی و بدانی حالم

ارس آرامی

شاعری و این طبع روان همه از دولت اوست

ورنه ما کجا و برقص آوردن الفاظ کجا

ارس آرامی

می رسد انسان به انسان کوه، نه

باعث تغییر در ضرب المثل های منی!

ارس آرامی

مثل قهرمان فیلم های فارسی دهه پنجاه،
سیاه و سفید ولی رنگی خاطرخواه شدم!
ولی درست آخر فیلم که قرار بود با بوسه ای به هم برسیم

تا خواستم ببوس...م انقلاب شد!

ارس آرامی

طعنه بر دَر زده ام تا بشنود دیوارش!

قطره در هر بیت شعرم طعنه بر سیلاب توست

ارس آرامی

جای پیراهنم، آغوش تو را می پوشم

نیمه گمشده من، به تنم می آیی

ارس آرامی

ای نازنینَک دلبرَک، سنگین دلَک، سیمین بَرَک

در جانکَم تو خوشتری جانم فدای جانَکَت
ارس آرامی

جای پیراهنم آغوش تورا می پوشم
نیمه گم شده من به تنم می آیی
ارس آرامی

بوسیدمش وقت اذان یارب ببخشایم، ولی

آمد ز مسجد حکم این (حِیّ عَلی خیرالعمل)

ارس آرامی

گفتم که بیا جان بستان بوسه بده

گفت بمانش به تمنا که گران شد!!

ارس آرامی

آغوش من با شب و تب تو همراه است

یکی را گرفتم آن یکی بیدار است!

ارس آرامی

ندانم در هوای شرجی رفتنت

چرا هی رطوبت می زند چشمم را

ارس آرامی

ابر و خورشید و شب و ماه و فلک گم شده اند

از همان صبح که چشمان تو تابیده به شهر

ارس آرامی

《 آمد، نماند، رفت...》

وقتی تقدیر از این سه کلمه برایت جمله می سازد،

این جمله تبدیل می شود به حزن آلودترین داستان زندگی تو!
ارس آرامی

هرچه به خواب هایم می گویم
تو دگر نیستی
ولی باز تورا می بینند...!

چون فقط آن جاست که ما هنوز باهمیم!!

ارس آرامی

شب بود و ستاره بود و من بودم و ماه

شب ماند و ستاره رفت و من ماندم و راه

ارس آرامی

عاشقی کاش کمی رحم و مدارا می کرد
لحظه ای که دل دیوانه تمنا می کرد

آن زمان که در و دیوار چو تصویر نگار
مُردنم را کف این خانه تماشا می کرد

کاش دلدادگی اش مثل خودم عاشق بود
و مرا شادترین عاشق دنیا می کرد

دوری سنگدلش کاش...

در کویر خشک و چروکیدهء ذهن من هیچ واژه ای یافت نشد

تو بگو فعل ماندن را برایت چگونه صرف کنم؟!

ارس آرامی

بی چتر زیر باران بود و من محو تماشایش شدم

صورتش با قطره های کوچک باران تماشایی تر است

ارس آرامی

حافظا طلعت بختش به عدو فاش مکن

نو گلم را بزند رای و نظر، چشم حریف

ارس آرامی

چشمان تو صد طعنه به شیطان رجیم است
لب ها چو عقیق جگری، ناز و حجیم است

اَستَغفُرُالله از این مدح که گفتم
می بوسمت این بار، خداوند رحیم است!
ارس آرامی