متن اعظم کلیابی

رسم پروانه شدن شب همه شب سوختن است
گرد شمع رخ تو گشتن و افروختن است
پا بپایت شدن و دل به نگاهت دادن
عاشقی را زتو و چشم تو آموختن است

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

خوشا به حال آن کسی که عاشق توگشته است
به غیر چشمهای تو به هیچ دل نبسته است

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

عشق یعنی تو بمانی و بدانی من نیز
به کلاس دگری غیر خودت مردودم

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

ای کاش کمی فکر بهاران باشیم
دلواپس حال گلعذاران باشیم

حالا که هوای شهرمان آلوده است
ای دوست بیا شبیه باران باشیم

اعظم کلیابی ( بانوی کاشانی)

خدایا فرصتم دادی ببینم این جهانت را
وبا چشم گنکهارم ببینم آسمانت را

سپاس وسجده میارم به پاس این بدرگاهت
که دائم همرهم داری نگاه مهربانت را


اعظم کلیابی ( بانوی کاشانی)

دلخوشی یعنی همین یعنی میان غصه ها
یک نفر باشد که با یک بوسه درمانت کند



اعظم کلیابی ( بانوی کاشانی)